چکیده:
سابقه و هدف : معلمان باید با تکیه بر توانایی دانش آموزان ، برنامه ریزی مدونی را در جهت به حداقل رسانیدن موانع طراحی
نمایند تا بواسطه آن فرصت های لازم در جهت رشد توانایی های دانش آموزان فراهم سازند.
مواد و روشها:.مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی١ است و پس از بررسی مفاهیم با ارائه نتایج به پیشنهادات کاربردی
پرداخته شده است . روش تحقیق حاضر توصیفی و روش گردآوری اطلاعات آن ، کتابخانه ای است . بدین صورت که از منابع
کتابخانه ای نظیر: کتاب ، مقاله ، منابع خارجی و ... و آموخته های محقق استفاده شده است .
یافته ها: از نظر این پژوهش ناتوانی های جسمانی برنگرش خود فرد و دیگران مانند والدین ، خواهران و برادران ،
همسالان ،معلمان و...نسبت به بیمار تاثیر می گذارد . تاثیر ناتوانی در برخی از جنبه های اجتماعی ، تحصیلی و روانی قابل
ملاحظه است . برای مثال کودکان و نوجوانانی که مدت قابل توجهی را به علت استفاده از خدمات و مراقبت های پزشکی از
خانه و مدرسه دور می مانند ، فرصت کمتری برای ایجاد دوستی ها ، حضور در رویدادهای اجتماعی و رشد مهارت های
اجتماعی دارند .
نتیجه گیری: از مباحث ایراد شده نتیجه گرفته می شود که بطورکلی کودکان دارای مشکلات جسمی حرکتی به دلیل
مشکلاتی که در قوام عضلانی، اختلال بینایی، اختلال شنوایی، اختلالات تکلم ، اشکالات ارتوپدی (وجود دفرمیتی ) ،
ناهنجاری های دهانی و عدم تطابق دندانی ، اشکالات درکی و عاطفی ، اشکالات رفتاری ، رفلکس های غیرطبیعی ، الگوهای
غلط و وضعیت بدنی غیر عادی، اختلالات حسی، ضعف در تصور بدنی دارند، موانعی را در امر آموزش تجربه می کنند که این
موضوع به نحوی عزت نفس و اعتماد به خود و رفتارهای مناسب هیجانی و اجتماعی را در آنا ن کاهش می دهد .
خلاصه ماشینی:
نتيجه گيري: از مباحث ايراد شده نتيجه گرفته مي شود که بطورکلي کودکان داراي مشکلات جسمي حرکتي به دليل مشکلاتي که در قوام عضلاني، اختلال بينايي، اختلال شنوايي، اختلالات تکلم ، اشکالات ارتوپدي (وجود دفرميتي ) ، ناهنجاري هاي دهاني و عدم تطابق دنداني ، اشکالات درکي و عاطفي ، اشکالات رفتاري ، رفلکس هاي غيرطبيعي ، الگوهاي غلط و وضعيت بدني غير عادي، اختلالات حسي، ضعف در تصور بدني دارند، موانعي را در امر آموزش تجربه مي کنند که اين موضوع به نحوي عزت نفس و اعتماد به خود و رفتارهاي مناسب هيجاني و اجتماعي را در آنا ن کاهش مي دهد .
بردن به گردشهاي علمي ، تشويق به سخن گفتن در حضور والدين و دوستان و بستگان و جرات دادن به او بدين معني که مي تواند در برابر جمع سخن بگويد و شرکت دادن در فعاليتهاي هنري و ايفاي نقش در نمايشنامه ها از جمله اعمالي است که مهارتهاي اجتماعي دانش آموزان و کودکان را افزايش مي بخشد و آنان را در مبارزه با گوشه گيري ياري مي دهد [٥] با توجه به اطلاعاتي که از طريق مصاحبه با پدر و معلم مهسا بدست آوردم و همچنين مطالعه کتاب هاي روانشناسي تربيتي و مراجعه به اينترنت و مشورت با چند تن از مشاوران راه حل هايي که براي درمان گوشه گيري مفيد بود به شرح ذيل ليست کردم : ١.