چکیده:
توسعه شتابان شهری در چند دهه اخیر زندگی بشر را از ابعاد مختلف تحت تاثیر قرارداده است و تسهیل گرهای اجتماعی می
توانند نقش بسزایی را در این مهم بازی کنند. از آنجا که توسعه شهر مستلزم همکاری بین نهادهای مردمی و دولت میباشد
این سوال پیش میآید که چه نهادهایی و با چه کیفیتی خارج از وظایف دولت ، تاثیر بیشتری در پیشرفت جریان توسعه شهر
ایفا میکنند؟ لذا این تحقیق در جستجو یافتن پاسخ به سوال فوق است . به عبارتی هدف این تحقیق نقش گروه های میانجی
یا تهسیل گر در توسعه شهر و ارتباط آن را با فرایندهای رسمی توسعه شهری مورد بررسی قرار دهد. با این فرضیه که گروه های
مردم نهاد، گروه های خصوصی و داوطلبانه تسهیلگران اجتماعی را تشکیل می دهند همکاری بین این گروه ها با دولت همسو
با توسعه شهر بسیار تاثیر گذار می باشد. چرا که به نظر می رسد در دنیای کنونی با پیچیدگیهای فعلی، دولت به تنهایی قادر
به پیشبری امور در حوزه توسعه شهری نیست و نهادهای عمومی و تشکل های مردمی و یا گروه های اجتماعی میتوانند سهم
بسزایی را در این حوزه ایفا کنند.
خلاصه ماشینی:
در برنامه ريزي متمرکز شناسايي امکانات و منابع در سطوح بالاي برنامه ريزي بر اساس اطلاعات تهيه شده در سطوح پايين تر انجام ميگيرد(معصومي اشکوري، ١٩:١٣٨٧) و به همين دليل توجه و تأکيد برنامه ريزي و مديريت شهرها، بيش از هر زمان ديگر، بر سطوح پايين تر و ابعاد ملموس زندگي شهري معطوف شده است و تقويت و اهميت سطوح محلي و حضور انجمن ها و نهادهاي اجتماعي مدني در عرصه تصميم گيري با تکيه ي عمده بر نقش شهروندان ، اعتماد و مشارکت واقعي آنها در عرصه فعاليت ها و اقدامات روزمره مورد تأکيد بسياري از صاحب نظران قرار گرفته است (حاجيپور، ٣٩:١٣٨٥) امروزه موضوع اجتماعات محلي و نحوه ساماندهي آنها جايگاه مهمي در جامعه شناسي شهري و به تبع آن شهرسازي و مديريت شهري پيدا کرده است .
صاحبنظران براين عقيده اند که اجتماعات محلي و نهادهاي مردم محور مي توانند با ارائه رفتارهاي جديد و نهادينه ساختن آنها در جوامع ، نقش مؤثري در ايجاد و بازتوليد مفهوم شهروندي ايفا نمايند (حسين آبادي، تقوايي، ٨٩:١٣٨٨) بنابراين در برنامه ريزي محله مبنا که بر اساس اجتماعات محلي است ، مشارکت مردمي در معناي واقعي آن هدف قرار گرفته و شعار برنامه ريزي بوسيله مردم نه براي مردم آرمان اين نگرش در برنامه ريزي شهري است پس نقش دولت صرفا هدايت ، حمايت و تشويق نهادهاي اجتماعي محلي خواهد بود و هيچگونه تصميمي را از بالا به پايين ديکته نمي کند و عدالت در محلات بهتر رعايت شده و همچنين کارايي اين نهادها با مشارکت و اعتماد به شهروندان بالاتر خواهد بود.