چکیده:
برنامهریزی تصویری از آینده مطلوب است که همانند پلی زمان حال سازمان را به آینده آن پیوند میدهد. مراتب برنامهریزی راهبردی مناسب در سطوح کلان بخشهای نظامی و غیردولتی (خصوصی) از وظایف خطیر مسئولین و مدیران راهبردی سازمانها تعریفشده است و هدف آن انجام مأموریت، دستیابی به چشماندازها و تحقق اهداف سازمانی است. نوع این تحقیق، کاربردی و باهدف واکاوی و مقایسه فرآیند برنامهریزی راهبردی در سازمانهای نظامی و خصوصی (غیردولتی) به روش موردی زمینهای به دنبال پاسخگویی به این سؤال است که «در ج.ا.ایران چه تفاوتهایی بین فرآیند برنامهریزی راهبردی در سازمانهای نظامی و خصوصی (غیردولتی) وجود دارد؟». شیوه گردآوری دادهها و اطلاعات موردنیاز، کتابخانهای، اسنادی و میدانی است در همین رابطه پرسشنامههای مربوطه طراحی گردیده و بین جامعه آماری ۶۲٫ نفری خبره که سابقه خدمت در مشاغل مرتبط با موضوع را دارند بهصورت تمام شمار توزیع و با استفاده از روشهای تجزیهوتحلیل آمار توصیفی و استنباطی و نرمافزار SPSS به جمعبندی و ارزیابی سؤالهای تحقیق پرداختهشده است. نتایج بهدست آمده از تحقیق نشان میدهد که در سازمانهای نظامی برنامهریزیهای راهبردی مبتنی بر تدابیر و منویات و فرامین مقام معظم رهبری و فرماندهی کل قوا، بیشتر از بالا به پایین، دارای رویکرد تهدیدمحور و مأموریت محور است که چشمانداز و غایت نهایی آن حفظ نظام مقدس ج.ا.ایران میباشد؛ ولی این امر در سازمانهای خصوصی (غیردولتی) مبتنی بر چشماندازها و اهداف و کسب منافع سازمان با رویکردهای رقیب محور، سودمحور و محصول مدار و ورود به مرحله برنامهریزی بدون توجه به مرحله طرحریزی است.
Planning is an image of a desired future that like a bridge connects the present state of to an organization to its future. The order of appropriate strategic planning at the macro level of military and non-governmental (private) sectors are defined as the serious responsibility of the officials and strategic managers of organizations and its purpose is to fulfill the mission, to achieve vision and to crystalize organizational objectives. This research is an applied one and with the aim of analyzing and comparing the strategic planning process in military and private (non-governmental) organizations in a case-by-case method seeks to answer the following question: "What are the differences in the Islamic Republic of Iran between a strategic planning process in military and private (non-governmental) organizations?"The method of collecting the required data is library, documentary and field one. In this respect, the relevant questionnaires have been designed and distributed among the statistical population of 62 experts who have a history of service in related jobs. Using descriptive and inferential statistics analysis methods and SPSS software, the research questions are summarized and evaluated. The results show that in military organizations, strategic planning based on measures and orders of the Supreme Leader and the Commander-in-Chief has a threat-oriented and mission-oriented approach whose ultimate vision and aim is to maintain the sacred system of the Islamic Republic of Iran. However, regarding private (non-governmental) organizations, this is based on the vision, objectives and benefits of the organization with competing, profit-oriented and product-oriented approaches, and entering the planning stage is done regardless of the planning stage.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اين که برنامه ريزي مناسب در سازمان هـاي نظـامي و خصوصـي (غيردولتـي) نقش اساسي و تعيين کننده در راهبردهاي آن سازمان ها دارد و نظام برنامـه ريـزي راهبـردي مناسب با ويژگيهاي لازم و مورد تأييد خبرگان امر، ميتواند پاسخگوي تدوين راهبردهاي اثربخش در اين خصوص باشد، شناخت ويژگيهاي چنين نظامي از اهميت لازم برخـوردار است و نبايستي مورد کم تـوجهي قـرار گيـرد؛ زيـرا غفلـت از ايـن مهـم در سـطح کـلان ، راهبردهاي کشور را با مشکلاتي مواجه ساخته و موجب اجرانشدن مأموريت در سازمان هـا و محقق نشدن اهداف و چشم انداز در اين حوزه مي شود و بـا از دسـت رفـتن بسـياري از منابع و فرصت ها و افزايش تهديدها، هزينه هاي زيادي را به ج .
اهميت و ضرورت تحقيق اين تحقيـق از ايـن جهـت از اهميـت برخـوردار اسـت کـه بـه دنبـال تفـاوت هـاي برنامه ريزي راهبردي در سازمان هاي نظامي و سازمان هـاي خصوصـي (غيردولتـي) بـوده و به عنوان مرجع و مبنايي علمي و عملي براي اشاعه و ترويج دانـش در حـوزه برنامـه ريـزي راهبردي و توسعه و تکوين آن نزد فرماندهان ، مديران عالي و سـاير علاقـه منـدان بـه ايـن موضوع مناسب ميباشد و ضرورت آن ، نبود رويه مناسب بـراي برنامـه ريـزي هماهنـگ و موردپذيرش همه نخبگان و صاحبنظران و ضعف در شناسايي موانع تکامل و بهبود نظام در سازمان هاي نظامي و خصوصي (غيردولتي)، اتلاف سـرمايه هـا و منـابع نيروهـاي مسـلح و کشور را به دنبال خواهد داشت .