چکیده:
زمینه: ارتقای مهارتهای فرزند پروری میتواند بهواسطه افزایش اعتماد به خود، تراز کیفیت زندگی مادران را افزایش و درنتیجه مقابله با استرس فرزندان را بهبود بخشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف تأثیر مداخله روان-آموزشی مهارتهای فرزند پروری مثبت و ایمن بر کیفیت زندگی مادران و تابآوری کودکان انجام شد. روش: روش این پژوهش کاربردی آزمایشی و دارای طرح آزمایشی پیشآزمون، پسآزمون و آزمون پیگیری یک ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل مادران کودکان پیشدبستانی بود مراجعهکننده به مهدکودک گلها در شهر تهران طی سال 1400 بود. از میان جامعه آماری، 30 نفر از مادران دارای کودک پیشدبستانی با به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایشی 15 نفری و گروه کنترل 15 نفری گمارش شدند. برای گردآوری دادهها از ابزارهای مقیاس کیفیت زندگی سازمان سلامت جهانی (Nejat , Montazeri, Holakouie , Mohammad , Majdzadeh, 2007) و مقیاس اندازهگیری تابآوری کودک و نوجوان Liebenberg, Ungar, & Vijver, 2012)) استفاده شد. گروه آزمایش در هشت جلسه 45 دقیقهای مداخله روان-آموزشی مهارتهای فرزند پروری مثبت و ایمن (Alipour , Aliakbari Dehkordi & Barghi Irani , 2018.) شرکت کردند و اعضای گروه کنترل در آن هنگام مداخلهای دریافت نکردند. جهت آزمون فرضیههای این پژوهش از تحلیل کوواریانس چندگانه برای بررسی تأثیر مداخله و از تحلیل واریانس اندازه‏گیری‏های مکرر برای بررسی ثبات تأثیر مداخله در مرحله پیگیری استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد مداخله روان-آموزشی مهارتهای فرزند پروری مثبت و ایمن کیفیت زندگی مادران و تابآوری کودکان گروه آزمایشی را در مقایسه با گروه کنترل در پسآزمون و آزمون پیگیری له طور معنیدار افزایش داد. نتیجهگیری: بر اساس این پژوهش میتوان نتیجه گرفت مداخله روان-آموزشی مهارتهای فرزند پروری مثبت و ایمن شایان بهکارگیری در فضاهای آموزشی و پرورشی است.
Background: Enhancement of parenting skills can increase the level of mothers' quality of life by increasing their self-confidence and thus improve their children's coping with stress. Objective: This study aimed to investigate the effect of the psycho-educational intervention of positive and safe parenting skills on mothers' quality of life and children's resilience. Method: Current applied research had an experimental method with a pre-test, post-test, and one-month follow-up design with a control group. The statistical population included mothers of preschool children who were referred to GOLHA Kindergarten in Tehran in 2021. From this statistical population, 30 mothers with preschool children were selected by a Purposeful sampling method and then randomly assigned to two experimental groups of 15 people and a control group of 15 people. Data were collected using the scale of the world health organization's quality of life (Nejat, Montazeri, Holakouie, Mohammad, Majdzadeh, 2007) and the scale of the child and youth resilience measure (CYRM) – 28 (Liebenberg, Ungar, & Vijver, 2012). The experimental group participated in eight 45-minute sessions of the psycho-educational intervention of positive and safe parenting skills (Alipour, Aliakbari Dehkordi & Barghi Irani, 2018) and the control group did not receive any intervention at that time. To test the hypotheses of this study, multiple analysis of covariance was used to evaluate the effect of the intervention and repeated measures analysis of variance was used to evaluate the stability of the effect of the intervention in the follow-up stage. The results: The results showed that the psycho-educational intervention of positive and safe parenting skills significantly increased the positive quality of life of mothers and the resilience of children in the experimental group compared to the control group in post-test and follow-up tests. Conclusion: Based on this study, it can be concluded the psycho-educational intervention of positive and safe parenting skills can be used in educational spaces.
خلاصه ماشینی:
هدف : پژوهش حاضر با هدف تأثير مداخله روان -آموزشي مهارت هاي فرزند پروري مثبت و ايمن بر کيفيت زندگي مادران و تاب آوري کودکان انجام شد.
يافته ها: نتايج نشان داد مداخله روان -آموزشي مهارت هاي فرزند پروري مثبت و ايمن کيفيت زندگي مادران و تاب آوري کودکان گروه آزمايشي را در مقايسه با گروه کنترل در پس آزمون و آزمون پيگيري له طور معنيدار افزايش داد.
ازاين رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثــــــير مداخله روان -آموزشي مهارت هاي فرزند پروري مثبت و ايمن بر کيفيت زندگي مادران و تاب آوري کودکان انجام شد.
ازجمله مداخلات مناسب براي افزايش سطح تاب آوري کودکان ، مداخله در شيوه فرزند پروري والدين آنان است (٢٠٢٠ ,Imanzadeh &Rahimi, Vahedi, )؛ والدين از روش هاي گوناگوني براي پرورش کودکان خود استفاده مي کنند که سبک هاي فرزند پروري ١ نام دارد (١٩٩٣ ,Jaedicke &Hardy, Power, ).
همان گونه که در جدول ٢ مشاهده ميشود، با نتايجي که براي سلامت بدني با (٣٣٢٤=F، ٠/٠١ ≥P)، سلامت رواني با (٤٢٣٧=F، ٠٠١≥P) رابطه اجتماعي با (٣٣٢٤=F، ٠/٠١ ≥P) و سلامت محيط با (٥٤٧١=F، ٠/٠١ ≥P) به دست آمد ميتوان گفت که تفاوت ميزان همه مؤلفه هاي کيفيت زندگي گروه هاي موردپژوهش معنيدار بوده است ، اين نتايج حاکي از تأثير مداخله روان -آموزشي مهارت هاي فرزند پروري مثبت و ايمن بر کيفيت زندگي مادران بود.
بخش نخست يافته ها نشان داد که مداخله روان -آموزشي مهارت هاي فرزند پروري مثبت و ايمن بر کيفيت زندگي مادران داراي کودکان تأثير دارد.