چکیده:
نگرش حداکثری، نگاهی جامع نگر به دین و فقه بوده و دین را در همه صحنه ها و
عرصه ها دارای نقش میداند. در این پژوهش ، پیامدهای نگرش حداکثری به فقه حکومتی،
بررسی میشود و سوال اصلی آن است که نگرش حداکثری به فقه حکومتی چیست و
پیامدهای آن با تاکید بر اندیشه سیاسی امام خمینی(ره ) کدامند؟ در فرضیه بر این امر تاکید
شده است که نگرش دین حداکثری به فقه حکومتی، مستند به ادله عقلی و نقلی است و
دارای پیامدهایی مانند ورود حداکثری فقه به دایره حاکمیت و اجتماع ، التزام به مردم سالاری
اسلامی، فهم دین با روش شناسی اجتهادی و نقش آفرینی و پویایی اجتهادی فقه است . روشی
که در این روند از آن بهره برده میشود، روش استنباطی است که در آن از همه ظرفیت های
فهم متن استفاده میشود و تحلیل داده ها به صورت توصیفی- تحلیلی است . نوآوری پژوهش
حاضر فهم فقه حکومتی از منظر نگرة حداکثری به دین و ظرفیت های فقهی از حیث سیاسی
و حکومتی بوده و خروجی و پیامدهای آن را بررسی میکند که تاکنون کمتر بررسی شده
است .
النظره الاشمل هی نظره جامعه الی الدین والفقه تعتبر ان للدین دورا فی جمیع الساحات
والمیادین . فی هذه المقاله، نتناول دراسه نتايج النظره الاشمل الی الفقه الحکومی، حیث ان السوال
الريیسی هو: ما هی النظره الاشمل الی الفقه الحکومی، وما هی نتايجه مع الترکیز علی الفکر السیاسی
عند الامام الخمینی (ره )؟ وقد تم التاکید فی الفرضیه علی ان النظره الدینیه الاشمل الی الفقه
الحکومی تستند الی الادله العقلیه والنقلیه، ولها نتايج من قبیل دخول الفقه بحده الاقصی الی دايره
الحاکمیه والاجتماع ، الالتزام بالسیاده الشعبیه الاسلامیه، فهم الدین بمنهجیه اجتهادیه، وموثریه الفقه
وحیویته الاجتهادیه. اما المنهج الذی تعتمده هذه المقاله فهو المنهج الاستنباطی الذی یستفاد فیه من
جمیع العوامل المساعده فی فهم النص ویحلل المعطیات بطریقه توصیفیه-تحلیلیه. واما الجدید الذی
تقدمه هذه المقاله فهو فهم الفقه الحکومی من منظار النظره الاشمل الی الدین والی القدرات الفقهیه
من الحیثیه السیاسیه والحکومیه، دارسه نتايجها ومخرجاتها؛ وهو ما لم یحظ بالاهتمام البحثی الکافی
حتی الان .
خلاصه ماشینی:
در اين پژوهش ، پيامدهاي نگرش حداکثري به فقه حکومتي، بررسي ميشود و سؤال اصلي آن است که نگرش حداکثري به فقه حکومتي چيست و پيامدهاي آن با تأکيد بر انديشه سياسي امام خميني(ره ) کدامند؟ در فرضيه بر اين امر تأکيد شده است که نگرش دين حداکثري به فقه حکومتي، مستند به ادله عقلي و نقلي است و داراي پيامدهايي مانند ورود حداکثري فقه به دايره حاکميت و اجتماع ، التزام به مردم سالاري اسلامي، فهم دين با روش شناسي اجتهادي و نقش آفريني و پويايي اجتهادي فقه است .
سؤال اصلي پژوهش آن است که نگرش حداکثري به فقه حکومتي چيست و پيامدهاي آن با تأکيد بر انديشه سياسي امام خميني، کدامند؟ در فرضيه بر اين امر تأکيد شده است که نگرش دين حداکثري به فقه حکومتي، مستند به ادله عقلي و نقلي است و داراي پيامدهايي مانند ورود حداکثري فقه به دايره حاکميت و اجتماع ، التزام به مردم سالاري اسلامي، فهم دين با روش شناسي اجتهادي و نقش آفريني و پويايي اجتهادي فقه ميباشد.
فهم دين با روش شناسي اجتهادي پيامد و نتيجه ديگري که از نگرش حداکثري به فقه به وجود مي آيد اين است که به روش شناسي اجتهادي مبتني بر روش اصولي باور دارد که داراي جامعيت روشي بوده و به قواعد و اصول عقلي و نقلي به صورت توأمان پرداخته شده است و همين ظرفيت بسيار بزرگي براي اکثري بودن فقه در گستره حکومت و اجتماع مي باشد و به عنوان روش تفصيلي و روش فهم احاديث در طول تاريخ به کار گرفته شده است و حتي در زمينه اعتقادات به کار مي رفته است .