چکیده:
خشونت علیه زنان حقیقتی است که در مباحث جرم شناسی و بزه دیده شناسی، نمودی برجسته از سایر انواع خشونتهای روا شده بر اقلیتهای قومی، نژادی، مذهبی، آوارگان جنگی و... در سطوح گوناگون خشونت قرار می گیرند. امروزه انواع خشونت علیه زنان از خشونت های نرم و خشونت های سخت همه با یک سازماندهی مرموز در یک حلقه ناگزیر که تقصیر بدون مقصر است نمود پیدا کرده که مقصران آن در پی تبلیغات بی وقفه چهره خود را پنهان کرده اند. خشونت علیه زنان صبغه جنسی دارد و بیش از هر زمانی وقتی دو جنس را در مقابل هم قرار می دهیم و می توانیم از این خشونت حرف بزنیم خشونت در حقیقت یک نوع رابطه است مخصوصا بین دو جنس منتهی، رابطه ای نامتعارف است که به لحاظ اخلاقی و ارزشهای انسانی پذیرفته نیست. مطابق تعریف سازمان جهانی بهداشت، خشونت زمانی است که سلامت جسمی و فکری زن به طور مستقیم و غیر مستقیم تهدید بشود ولی نمی شود قایم بر یک تعریف بود زیرا جایی که زور است مخصوصا زور فیزیکی، جایی که اجبار است و آزادی و قدرت تصمیم گیری و مشارکت در تصمیم گیری نیست. با توجه به موارد فوق می توان عنوان نمود که بخش بزرگی از اضطراب های اجتماعی به ویژه میان اقشار آسیب پذیر، ناشی از خشونت بین فردی یا گروهی می باشد مشکلات روحی و روانی احساسی رشدی و تکاملی از عواقب معمول خشونت است و لازم و ضروریست در این مقاله به بررسی راهکارهای پیشگیری از بزه دیدگی زنان پرداخته شود.
خلاصه ماشینی:
با توجه به موارد فوق مي توان عنوان نمود كه بخش بزرگي از اضطراب هاي اجتماعي به ويژه ميان اقشار آسيب پذير، ناشي از خشونت بين فردي يا گروهي مي باشد مشكلات روحي و رواني احساسي رشدي و تكاملي از عواقب معمول خشونت است و لازم و ضروریست در این مقاله به بررسی راهکارهای پیشگیری از بزه دیدگی زنان پرداخته شود.
حضور بموقع و سریع در محل خشونت پس از اولین درخواست کمک از سوی زن در معرض خطر یا حتی زن خشونتدیده، وجود پایگاههای پلیسی در فواصل مناسب منطقهای جهت دسترسی آسان و بموقع زنان به نزدیکترین مرکز انتظامی، تجهیز امکانات پلیس به تلفنهای تماس سریع در یک شبکه ارتباطی مناسب، تربیت شاخههای حرفهای و مجزای نیروی انتظامی در برخورد با مرتکبین خشونت علیه زنان با ارائه آموزههای کیفرشناسانه، جامعهشناسانه، روانشناختی و جرمشناختی، پیرامون درک شرایط آسیبپذیر بزهدیدگان در دانشکدههای پليس و تأکید بر داشتن رفتاری توأم با همدردی و عاری از هرگونه پیشداوریهای مغرضانه نسبت به زنان بزهدیده، و تجهیز این شاخهء مستقل به امکاناتی برای خارج کردن سریع بزهدیده از چرخه خشونت، ایجاد امنیت از طریق همکاری تنگاتنگ با نهادهای قضائی و دولتی و شناسایی بموقع عاملین بالقوه خشونت از سوی افسران پلیس قضائی، از مهمترین تدابیری هستند که در جهت تقویب و تربیت نیروهای آموزشدیدهء ویژه، در حمایتاز زنان در معرض خشونت ضروری مینماید.