چکیده:
هدف: بررسی میزان احساس امنیت (جنبه ذهنی امنیت) به تفکیک سه بعد مالی، جانی و اخلاقی در میان زنان 15 ساله و بالاتر در شهر مشهد است.
روششناسی: از نوع پیمایش است و برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. جامعه آماری زنان 15 سال و بالاتر ساکن شهر مشهد بودند که از میان آنها 1000 نفر به روش نمونهگیری دو مرحلهای انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل دادهها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از آزمونهای مرتبط صورت گرفته است.
یافتهها: میزان احساس امنیت در شهر مشهد برای زنان با وضع مطلوب، فاصلهای چشمگیر و محسوس دارد. نکته حائز اهمیت در این میان سطح پایین احساس امنیت اخلاقی در جامعة مورد بررسی است. بهلحاظ وضعیت احساس امنیت زنان در فضاهای عمومی نیز زیرگذرها و مسافربران شخصی، ناامنترین موقعیتها از نظر پاسخگویان بودهاند. پارکها و محدوده اطراف محل زندگی با میانگین نزدیک بههم در رده بعدی قرار میگیرند و اتوبوس، پلهای عابر پیاده و تاکسی در مقایسه با فضاهای عمومی دیگر از نظر پاسخگویان از امنیت بیشتری برخوردار هستند.
نتیجهگیری: با توجه به حساسیت موضوع و اهمیت حیثیت و حرمت زنان و خانواده در ادراک و احساس مردم ما بهعنوان یک جامعة مذهبی، نتایج این تحقیق میتواند نگرانکننده ارزیابی شود.
Background: The overall objectives of this research is to measure safety feeling in women of 15 years old and older in Mashhad, Iran. Methodology: The study was conducted on the form of a survey using questionnaire. The society of research is composed of women of 15 years of age and older residing in Mashhad of whom 1000 persons selected via Two-stage cluster sampling Technique. The Data were analyzed on Descriptive and Inferential Statistics level. Findings: The outcome of the research shows a considerable distance between the present situation of security feeling in women and the desirable condition. The notable point is the low level of moral safety in the society. Underpasses and private vehicles are most insecure locations and situations from the respondents point of view. Parks and the limited area surrounding the respondents place of residence are on the next level in this regard. Buses, Pedestrian bridges and cabs are locations where women feel more secure. Conclusion: The findings of the research are worrying with regard the importance of women status in our religious society.
خلاصه ماشینی:
بوزان در اين زمينه نوشته است ؛ «احساس ايمني ذهني يا اعتماد به دانستنيهاي فرسوده، به هيچ روي به منزله وجود امنيت واقعي يا درستي دريافت هاي شخصي نيست ؛ به عنوان مثال، اگر فرد مرفهي را در کشوري مرفه در نظر بگيريم ، نميتوان چندان مطمئن بود که امنيت در مفهوم جامع آن براي وي تأمين شود، چراکه هر يک از افراد جامعه اعم از غني و فقير به طور نسبي در معرض تهديدات مختلفي از جمله تهديدات طبيعي (مانند زلزله ، قحطي، سيل )، تهديدات فيزيکي يا جسمي (درد، صدمه و مرگ)، تهديدات اقتصادي (سرقت يا تخريب اموال، عدم اشتغال)، تهديدات حقوقي (زنداني شدن، فقدان آزادي بيان)، تهديدات موقعيتي (از دست دادن شغل ، تنزل رتبه )، تهديدات اجتماعي (نبود اعتماد، فقدان تعهد، از دست دادن آبرو و ارزشهاي اخلاقي) و تهديدات فرهنگي (عدم دسترسي به دانش و معرفت تضعيف الگوهاي فکري-رفتاري) قرار ميگيرند» (بوزان، ١٣٧٨: ٨٦).
در مطالعات اجتماعي و فرهنگي طرح آمايش استان خراسان رضوي در سال ١٣٨٨ ميانگين احساس امنيت در پنج شهر استان که در بازة ١ تا ٦ سنجيده شده معادل ٢/٧٥ بوده است ، هم چنين ناامني مالي در ميان شهروندان مشهدي در حد بالا گزارش شده است ، به شکلي که حدود نيمي از شهروندان مشهدي حداقل يک بار تجربه ناامني مالي داشته اند.
مطالعه احساس امنيت در سال ١٣٨٩ توسط اميرکافي بر روي افراد بالاي ١٨ سال ساکن در مناطق بيست و دوگانه شهر تهران به اين نتيجه انجاميد که احساس امنيت منطقه محل زندگي در ميان ٤٧/٢ درصد از پاسخ گويان زياد و بسيار زياد و در ميان ٢١ درصد از افراد کم و بسيار کم بوده است .