چکیده:
سرمایه گذاری در مسکن، یکی از معمولترین روشهای سرمایه گذاری در ایران میباشد. بخش مسکن و ساختمان، دارای ارتباط گسترده با سایر بخش های اقتصادی است و مسکن، سالانه حجم وسیعی از نقدینگی کشور را به خود جذب می کند، و به همین دلیل سرمایه گذاری در این بخش، از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و می تواند در روند رشد و توسعه کشور سهم بسزایی داشته باشد. در این مقاله، ابتدا به وسیله آزمون علیت گرنجر، رابطه بین سرمایه گذاری در مسکن و رشد اقتصادی، مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج این آزمون، نشان داد که رابطه علیت یک طرفه از سمت سرمایه گذاری در مسکن به سوی رشد اقتصادی برقرار است. سپس با استفاده از روش GMM و داده های سری زمانی 1398-1360، تأثیر سرمایه گذاری در مسکن بر رشد اقتصادی ایران مورد بررسی قرار گرفت، و نتایج نشان داد که سرمایه گذاری در مسکن، تأثیر مثبت و معنی داری بر رشد اقتصادی ایران دارد. وقفه متغیر رشد اقتصادی، تأثیر مثبتی بر رشد اقتصادی سال های بعد داشته است. همچنین سایر نتایج مطالعه، حاکی از آن است که سرمایه انسانی، موجودی سرمایه، شاخص مخارج دولت و شاخص صنعتی شدن، تأثیر مثبت و معنی داری بر رشد اقتصادی ایران دارند. بر اساس نتایج مطالعه حاضر، می توان پیشنهاد نمود که نواقص و موانع سرمایه گذاری در بخش مسکن، مرتفع گردیده و همچنین تشویق و تسهیلات برای سرمایه گذاری در مسکن، می تواند در جهت افزایش رشد اقتصادی مؤثر باشد.
Investing in housing is one of the most common methods of investing in Iran. The housing and construction sector has a widespread relationship with other economic sectors. Housing annually attracts a large amount of liquidity in the country, so investing in this sector is more important in the process of growth. In this paper, first the relationship between investing in housing and economic growth is evaluated by the Granger causality test. The results of this test showed that there is a one-way causal relationship from investing in housing to economic growth. Then, using GMM method and time series data from 1981-2019, the impact of investing in housing on Iran's economic growth is studied. The results showed that investing in housing has a positive and significant effect on Iran's economic growth. The lag of variable “economic growth” has a positive effect on economic growth in later years. Also, other results indicate that human capital, capital stock, government expenditure index and industrialization index have positive and significant effects on Iran's economic growth. Based on the results, it can be suggested that the shortcomings and barriers to investment in the housing sector should be removed, and also incentives and facilities for investment in housing can be effective in increasing economic growth.
خلاصه ماشینی:
قلی زاده و اکبریان (١٣٨٩)، در مطالعه ای، با استفاده از روش مدل خود توضیح برداری با وفقه های توزیعی (ARDL) و داده های فصلی اقتصاد ایران ، اثر سرمایه گذاری در مسکن بر رشد اقتصادی را طی دوره ٨٥-١٣٧١ بررسی نموده اند.
با توجه به اینکه سطح احتمال متناظر با آماره t ضریب رشد اقتصادی با وقفه یک سال ، برابر ٠/٠٢ می باشد، لذا می توان اظهار داشت که رشد اقتصادی دوره قبل در سطح اطمینان ٩٥ درصد، تأثیر مثبت و معنی داری بر رشد اقتصادی در ایران داشته ، و این نتیجه ، با تئوری های اقتصادی و اکثر مطالعات قبلی سازگار بوده ، و اثر متغیر سرمایه گذاری در مسکن (H) بر رشد اقتصادی، مثبت و از لحاظ آماری در فاصله اطمینان ٩٩ درصد معنی دار است .
بر این اساس در مطالعه حاضر، با استفاده از روش گشتاورهای تعمیم یافته ، تأثیر سرمایه گذاری در مسکن بر رشد اقتصادی ایران طی دوره زمانی ١٣٩٨-١٣٦٠ مورد ارزیابی قرار گرفته است .
The relationship between housing investment and economic growth in China: A panel analysis using quarterly provincial data (No. 2008: 17).
The dynamic relationship between real estate investment and economic growth: Evidence from prefecture city Panel Data in China.
Research on the Influence of Real Estate Investment and Economic Growth in China.
An investigation into real estate investment and economic growth in China: A Dynamic Panel Data approach.