چکیده:
تغییرات فیزیولوژیکی مربوط به افزایش سن و مشکلات عضلانی می توانند خطر حوادث و آسیبها را در میان سالمندان افزایش دهند و با توجه به اهمیت ویژٔه کنترل تعادل در انجام فعالیت های حرکتی، هدف از تحقیق حاضر ارزیابی تاثیر هشت هفته تمرین در آب بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند است. بدین منظور ٢٨ مرد سالمند که از سلامت عمومی برخوردار بودند، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند.
اندازه گیری تعادل ایستا و پویای آزمودنیها یک روز قبل از شروع دوره و در پایان هشت هفته، با استفاده از آزموت شارپند رومبرگ (تعادل ایستا با چشمان باز و بسته) و آزمون ارزیابی عملکردی (تعادل پویا) انجام شد. گروه تجربی به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) در برنامۀ تمرین در آب شرکت کردند و گروه کنترل تنها به فعالیت های عادی روزانۀ خود در طول دوره پرداختند. از آمار توصیفی برای محاسبۀ میانگین و انحراف استاندارد سن، قد و وزن آزمودنیها استفاده شد و تعیین تغییرات درون گروهی و بین گروهی با به کارگیری روش آماری t همبسته و مستقل (٠٠٥> P) و با استفاده از نرم افزار SPSS١٣ انجام شد.
یافتهها نشان می دهد اگرچه در زمان آزمون های تعادل ایستا (با چشمان باز و بسته) و پویا در پیش آزمون، بین دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت (مقادیر p به ترتیب
٠/١٥٨، ٠/٩٢١، ٠/٨٤٤)، اما این تفاوت در پس آزمون معنی دار بود و افراد عملکرد گروه تجربی از گروه کنترل بهتر بود (٠٠٠١=p)؛ بنابراین با توجه به نتایج تحقیق، برنامه های آب درمانی می تواند به عنوان روشی موثر در افزایش تعادل ایستا و پویا در میان سالمندان استفاده شود.
خلاصه ماشینی:
یافته ها نشان می دهد اگرچه در زمان آزمون های تعادل ایستا (با چشمان باز و بسته ) و پویا در پیش آزمون ، بین دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت (مقادیر p به ترتیب ٠/١٥٨، ٠/٩٢١، ٠/٨٤٤)، اما این تفاوت در پس آزمون معنی دار بود و افراد عملکرد گروه تجربی از گروه کنترل بهتر بود (٠٠٠١=p)؛ بنابراین با توجه به نتایج تحقیق ، برنامه های آب درمانی می تواند به عنوان روشی مؤثر در افزایش تعادل ایستا و پویا در میان سالمندان استفاده شود.
همچنین در سال های اخیر از ورزش در آب برای ارتقای سطح آمادگی جسمانی و بازتوانی افراد سالمند استفاده شده است ، به طوری که رسندی ١ و همکاران (٢٠٠٨) با مطالعۀ تأثیر یک دوره تمرین آب درمانی بر تعادل و پیشگیری از افتادن زنان سالمند، افزایش معنی داری در نمرٔە تعادل و کاهش خطر سقوط آزمودنی ها گزارش کردند (٨).
همچنین محیط آب ، محیطی ایمن و کارآمد برای اجرای برنامه های بازتوانی سالمندان است که می تواند همزمان ، روی اختلالات اسکلتی - عضلانی و بهبودی تعادل مؤثر باشد (٨)؛ بنابراین با توجه به موارد مذکور، هدف از انجام این پژوهش ، با فرض تأثیرپذیری برنامۀ تمرینی در آب ، تعیین اثر هشت هفته تمرین در آب بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند است .