چکیده:
امروزه بستر ارتباطی اینترنت و فضای سایبر، ماهیت تعامل میان جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا را دگرگون نموده و شیوههای نوینی از کنش و واکنش در روابط آنها را به ارمغان آورده است. هدف از این پژوهش این است تا با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی جهت آزمون فرضیه و روش کتابخانهای و فیشبرداری برای گردآوری دادهها و اطلاعات، در کنار بکارگیری از گزارههای نظریه قدرت اجبار، به این سوال پاسخ دهد که شیوههای نوین تقابل میان ایران و آمریکا در فضای سایبر چه می-باشد؟ نتایج حاصل از این پژوهش به این مورد اشاره میکند که تفاوت رویکردهای آمریکا و ایران در خصوص مسائل منطقهای و حل نشدن مشکلات فی مابین و افزایش تحریمهای بینالمللی علیه ایران و از همه مهمتر، خروج آمریکا از توافق برجام و ترور فرمانده سپاه قدس ایران باعث شده است تا عرصه سایبر بیش از پیش به یکی از عرصههای برجسته برای تقابل میان این دو کشور تبدیل شود. به طوری که هر یک با توجه به سطح توانمندی و مقدورات خود در حوزه فناوریهای سایبری و بکارگیری انواع روشها و ابزارها به نحوی از این توانمندی به عنوان ابزار اعمال قدرت و اجبار بر علیه دیگری و تحمیل اراده خود بهرهبرداری نمودهاند، تا بتوانند طرف مقابل را به تغییر رفتار و مواضع و یا پذیرش خواستههای خود مجبور نماید.
The Internet and social media have altered the nature of communication between the Islamic Republic of Iran and the US, introducing new modes of action and reaction in their conflict. This study aims to find an answer to this question: What new strategies do Iran and the United States use to confront one another in cyberspace? To answer this question, we used a descriptive-analytical method to test the hypothesis and collected our data through a desk research and note-taking method, and then analyzed statements from the theory of authoritarian power. The findings revealed that the US and Iran disagreement about regional issues, the unresolved political conflicts between the two countries, the escalation of international sanctions against Iran, and, most significantly, the US withdrawal from BARJAM (Iran nuclear deal) and assassination of the commander of IRGC- Quds has increased the prominence of cyberspace as a stage for hostility between the two states. As a result, the US and Iran have used the potential of cyberspace as a tool to exert power and have tried to impose their demands, based on their level of competence and expertise in the field of cyber technologies, and through the use of a variety of tactics. Their goal in taking such actions is clearly to force each other to accept their will or change their behavior and ideologies.
خلاصه ماشینی:
org/licenses/by//http:)This is an open access article under the CC BY license امروزه بستر ارتباطي اينترنت و فضاي سايبر، ماهيت تعامل ميان جمهوري اسلامي ايران و ايالات متحده آمريکا را دگرگون نموده و شيوه هاي نويني از کنش و واکنش در روابط آنها را به ارمغان آورده است .
با توجه به اهميت موضوع ، اين پژوهش به دنبال پاسخ گويي به اين پرسش ميباشد که شيوه هاي نوين تقابل ميان جمهوري اسلامي ايران و آمريکا در فضاي سايبر چه ميباشد؟ در ارتباط با سوال پژوهش اين فرضيه مطرح ميگردد که ايالات متحده آمريکا و جمهوري اسلامي ايران ، با استفاده از تمامي قابليت ها و مقدورات خود در حوزه فناوريهاي نوين سايبري در کنار اتخاذ جديدترين روش ها و تاکتيک ها و بکارگيري جديدترين و مدرن ترين ابزارهاي مخرب سايبري به نحوي از اين توانمندي به عنوان ابزار اعمال قدرت و اجبار بر عليه ديگري و تحميل اراده خود بهره برداري نموده اند، تا بتوانند طرف مقابل را به تغيير رفتار و مواضع و يا پذيرش خواسته هاي خود مجبور نمايد.
١- پيشينه موضوع کاميسکي، در مقاله اي تحت عنوان « عمليات بازيهاي المپيک ؛ خرابکاري سايبري به عنوان ابزار جامعه اطلاعاتي آمريکا براي خنثيسازي برنامه هسته اي ايران »، به تشريح عمليات سايبري آمريکا عليه ايران با رمز «بازيهاي المپيک » و نحوه استفاده از روش ها و منابع اطلاعاتي ميپردازد که از سال ٢٠٠٦ و تحت رهبري دولت جورج دبليو بوش آغاز شده و در ابتدا توان هسته اي ايران و به تدريج ديگر زيرساخت هاي حياتي جمهوري اسلامي ايران را مورد هدف قرار داده است )٢٠٢٠ ,Kaminski(.
The Iranian Cyber Threat to the United States, The George Washington University, Homeland Security Policy Institute, at: https://www.
The Iranian Cyber Threat to the United States, The George Washington University, Homeland Security Policy Institute, at: https://www.