چکیده:
کلبسیلا پنومونیه از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی کسب شده در جامعه میباشد. مقاومت چند دارویی در بین سویه
کلبسیلا پنومونیه افزون میباشد. ازآنجاییکه شیوع مقاومت نسبت به آنتیبیوتیک های آمینوگلیکوزیدی به دلیل انتقال مقاومت
در میان باکتریها توسط عناصر قابل انتقال نظیر ترانسپوزون ها و پلاسمید ها است لذا ردیابی مسیرهای انتقال مقاومت در بین
باکتریهای مختلف بسیار مهم است . هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع مقاومت به آنتیبیوتیک های آمینو گلیکوزیدی با
روش دیسک دیفیوژن و ردیابی ژن های مقاومت I(6)II,AAC(3)AAC با استفاده از روش PCR بود. درطی سال ١٣٩٤-
١٣٩٥ تعداد ٨٠ سویه کلبسیلا پنومونیه از بیمارستان های شهر سمنان جمع آوری گردید. تست های بیوشیمیایی جهت تعیین
هویت سویه ها انجام شده الگوی حساسیت آنتیبیوتیکی در ایزوله ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید و روش
PCR جهت ردیابی ژن های مقاومت انجام گردید. رنج سنی بیماران ١٥ روز تا ٩٢ سال بوده که ١٨/٢ درصد از بیماران مرد و
٦٢/٥ درصد زن بودند.٨١/٨ درصد از سویه ها از ادرار و ٤/٥ درصد از خلط و ١/١ درصد از خون جداسازی شدند. تعداد ٧/.٣٠
درصد از بیماران سرپایی و ٦٣/٦ درصد از بیماران بستری بودند. از بین سویه ها استرپتومایسین ٤٩ درصد و آزترونام ٤٨ درصد
و سفتریاکسون ٤٧ درصد و کانامایسین ٣٤ درصد و ارتاپنم ١٠ درصد و کلیستین ٢ درصد و نئومایسین ٢ درصد مقاوم بودند؛
و درصد همزمانی مقاومت های آنتیبیوتیکی به ترتیب نئومایسین ١/٢٥ درصد، استرپتومایسین ٤٨/٧٥ درصد، کانامایسین
٣٣/٧٥ درصد، نئومایسین -استرپتومایسین ٤ درصد، استرپتومایسین – کانامایسین ٢٤ درصد، نئومایسین –کانامایسین ٥
درصد، نئومایسین –کانامایسین - استرپتومایسین ١/٢٥ درصد مشاهده میشود. شیوع ژن II(3)AAC در بین سویه ها با
مقاومت چندگانه ٤٣/٧٥ درصد و شیوع ژن I(6)AAC با مقاومت چندگانه ٤٦/٢٥ درصد بودند. ژن های -(3)AAC)
(I-(II,AAC) شیوع بالایی در بین ایزوله ها داشتند که با تجویز مناسب آنتیبیوتیک میتوان از شیوع مقاومت بیشتر
جلوگیری نماید. استفاده از روش های فنوتیپی و ژنوتیپی به طور هم زمان اطلاعات کاملی از مقاومت آمینو گلیکوزیدی در اختیار
ما قرار داد.
کلبسیلاپنومونیه ، ژن II-(3)AAC، ژن I -(AAC)، مقاومت آمینو گلیکوزیدی
خلاصه ماشینی:
واژه هاي کليدي : کلبسيلاپنومونيه ، ژن II-(٣)AAC، ژن I -(AAC)، مقاومت آمينو گليکوزيدي 56 مقدمه باکتري کلبسيلا پنومونيه يک باسيل گرم منفي روده ي و از اعضا خانواده انتروباکترياسه مي باشد و جزيي از ميکروفلور طبيعي بدن انسان را تشکيل مي دهد حدود يک سوم افراد سالم ناقل روده اي اين ميکروب هستند و امروزه به عنوان يک پاتوژن فرصت طلب و يکي از مهم ترين باکتريهاي دخيل در عفونت هاي بيمارستاني مطرح مي باشند (ندا سليماني و همکاران .
٢- در سال ٢٠٠١ TAKASHIIDAو همکاران از ايزوله باليني کلبسيلا پنومونيه و Ecoliجمع آوري شده از بيماران بيمارستان هاي ژاپن که مقاومت به توبرامايسين و جنتامايسين داشتند ٨,٩ درصد آن داراي ژن (٦)AAC گزارش شدو ٩٧ در صد آن ها داراي مقاومت آمينوگليکوزيدي مي باشد.
٥-در سال ٢٠١٠ Bhattacharjee و همکاران تعداد ١٣٦ ايزوله کلبسيلا پنومونيه از نمونه هاي مقاوم جمع آوري شده از بيماران بيمارستان هاي ترکيه را از نظر وجود ESBL مورد بررسي قرار دادند؛ که ژن aac٦و aac٣.
٦- در سال ٢٠١١ farzam karimiو همکاران از ٢٥٠ ايزوله باليني کلبسيلا پنومونيه جمع آوري شده از بيماران بيمارستان هاي ايران را مورد بررسي قرار دادندکه مقاومت آنتيبيوتيکي جنتامايسين ٤٣ درصد و آميکاسين ٣٨ درصد مي باشد از ژن مورد بررسي شده ٣٦ درصد (٦)AACگزارش شد.
٨- در سال ٢٠١٢ tolu,Bamidele و همکاران تعداد ٥٤ ايزوله باليني کلبسيلا پنومونيه و اشرشيا کلي از نمونه هاي مقاوم بيمارستان جنوب غربي نياگارا مورد بررسي قرار گرفت که ١٠,٥٤ درصد داراي ژن (٦)AACو ١٨,٥ درصد داراي ژن AAC (٣)يافت شد.