چکیده:
مدیریت فضاهایی شهری با شاخص های مدیریت سبز به دنبال خلق فضایی پایدار، انسانی، شاخص، سبز، بوم مدار، شهروند
محور، یگانه، عدالت جو، دعوت کننده و سر زنده می باشد. مدیریت شهری مطلوب دارای اقتصاد شهری پایدار، محیط شهری
مناسب و پایدار، چینش فضایی پایدار در جهت افزایش مشارکت و روابط اجتماعی، مردم سالاری شهری پایدار و زندگی شهری
مطلوب هستند و این اهداف و آرمانها در پرتو تسهیل مشارکت بخش خصوصی و تشکل های مردمی در مسیر توسعه پایدار
محلی هموار می شود. با روش توصیفی شاخص های مدیریت سبز مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش ازنظر هدف
کاربردی و از حیث روش تحلیلی-توصیفی است. روش گردآوری اطلاعات و داده های اولیه به صورت کتابخانه ای- اسنادی
(بررسی مقالات، پایان نامهها، اسناد فرادستی و...) است. بر اساس فرمول کوکران ٣٨٣ به دست آمد که از بین جامعه دانشگاهی
٣٠ نفر و از بین ساکنان بومی ٥٠ نفر به صورت تصادفی ساده مورد پرسش قرار گرفت. درنهایت، نتایج پرسشنامه با فن دیمتل
مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد هدف مدیریت سبز کاهش هزینه و آثار منفی زیست محیطی ناشی
از مصرف در دستگاه های دولتی از طریق اجرای نظام مدیریت محیط زیستی، تغییر الگوی مصرف، مصرف بهینه منابع و کاهش
ضایعات و درنهایت بهبود محیط زیست است. مدیریت سبز مجموعه ای از مطالعات و اقدامات جامع، هدفمند و مستمری است
که در سطوح مختلف دستگاه های دولتی صورت میگیرد تا وضعیت موجود سازمان را در جهت نیل به وضعیت دولت سبز
ارتقاء و تداوم بخشد. شاخص آموزش و فرهنگ سازی از بیشترین تاثیر گذاری برخوردار است و ساختمانها و تجهیزات،
مدیریت پسماند، مصرف سوخت، مصرف انرژی و مصرف آب در درجات بعدی تاثیرگذاری قرار دارند.
خلاصه ماشینی:
در اين برنامه لازم است مجموعه سازمان هاي تابعه دولت هر يک به نوبه خود کليه شرايط پايه يک سازمان سبز را دارا باشند، يک سازمان هنگامي ميتواند در جامعه به عنوان "سازمان سبز" مطرح گردد که در راستاي استفاده کارآمد و بهينه از منابع و مواد مصرفي و بدون اسراف بتواند به فعاليت خود به صورت پايدار ادامه دهد اما در دوران اهميت سود، به ويژه در بازار رقابتي که صنايع به شدت به دنبال جايگزيني از فن آوريهاي قديمي و آلاينده با فناوريهاي جديد و سبز هستند، مديريت سبز به سرعت به عنوان يک پارادايم مديريت براي بهبود رقابت و عملکرد سازماني به سرعت در حال تحول است (٢٠١٦١٠٩,Khastagir).
استراتژيهاي توسعه گردشگري پايدار و سبز بايد توسط يک فرايند برنامه ريزي يکپارچه بر اساس اهداف اقتصادي، اجتماعي فرهنگي و زيست محيطي و با استفاده از بهره برداري از ظرفيت حمل ونقل و يا ديگر فن هايي براي کم کردن محدوديت هاي منابع گردشگري، و همچنين تصميم گيري شفاف و مشارکتي باشد ( ٢٠١٠٨٤.
در گردشگري سبز حمايت از محيط زيست و رفتار جامعه محور از مواردي است که بسيار حائز اهميت است و همچنين ، پارادايم اقتصاد سبز وضعيت جديدي را براي تغيير در گردشگري ارائه ميدهد؛ به طورکلي ازيک طرف ، بيشترين مصرف انرژي در گردشگري هنوز بر پايه سوخت هاي فسيلي است و اين بخش همچنان ميزان انتشار گازهاي گلخانه اي را افزايش ميدهد و از طرف ديگر، گردشگري همچنين الگوهاي رشد قوي را بيان ميکند که تا سال ٢٠٣٠ به ١،٨ ميليارد ورودي بين المللي و همچنين چهار بار سفرهاي داخلي بيشتر ميشود؛ بنابراين ، روند فعلي گردشگري در مقايسه با يک تحول سياسي جهاني است که هدف آن تحول بلندمدت در اقتصاد به منظور کاهش انتشار گازهاي گلخانه اي و افزايش بهره وري منابع و همچنين مشارکت اجتماعي است (٢٠١٥١,.