چکیده:
انسانها ایلاغ شده است در اثر گذشت زمان این هدیه ارزشمند گرفتار فراموشی,ء فاصله گیری از فرمان
خداوند و اعراض از آن شده استه این فاصله گیری یا واپس گرایی از یک سری اصول عقاید. احکام
بشری شده است و از این حیتث در جوامع اسلامی چالش اعراض از دین و سایر ناهنجاریهای مذهبی
در اثر تغییر و تحولات سیاسی و دینی بیشتر نمود یافته است و همواره مسائلی را برای رهبران دینی.
دینداران و خانوادههای متدین به وجود آورده است .در پژوهش حاضر جهت گردآوری اطلاعاتن و
دادهها از روش فیشبرداری و کتابخانهای و نهایتا جهت دستیابی به نتیجه از روش توصیفی- تحلیلی
استفاده شده است. با توجه به روش مطرح شده هدف محقق در این مقاله بررسی راهکارهای فردی
مقابله با دینگریزی از نگاه آمام علی (ع) به شرح زیر میباشد:
۱- عبرت گرفتن از گذشتگان ۲- تقویت دینمداری در بعد مبانی اعتقادی (اعتدال در امورء پوشاندن
دینگریزی ۷- کسب روزی حلال ۸- برپایی نماز
خلاصه ماشینی:
با توجه به روش مطرح شده هدف محقق در اين مقاله بررسي راهکارهاي فردي مقابله با دين گريزي از نگاه امام علي (ع ) به شرح زير ميباشد: ١- عبرت گرفتن از گذشتگان ٢- تقويت دين مداري در بعد مباني اعتقادي (اعتدال در امور، پوشاندن عيوب ديگران ، داشتن صبر و شکيبايي و اعتقاد به توحيد و نفي شرک) ٣- مستمسک شدن به قرآن ٤- اهميت به کسب وکار و تلاش براي رفع فقر ٥- اهميت صله رحم ٦- انجام توبه جهت مقابله با دين گريزي ٧- کسب روزي حلال ٨- برپايي نماز .
با توجه به روش مطرح شده هدف محقق در اين مقاله راهکارهاي فردي مقابله با دين گريزي از نگاه امام علي (ع ) به شرح زير ميباشد: ١- عبرت گرفتن از گذشتگان ٢- تقويت دين مداري در بعد مباني اعتقادي (اعتدال در امور، پوشاندن عيوب ديگران ، داشتن صبر و شکيبايي و اعتقاد به توحيد و نفي شرک)٣- مستمسک شدن به قرآن ٤- اهميت به کسب و کار و تلاش براي رفع فقر ٥- اهميت صله رحم ٦- انجام توبه جهت مقابله با دين گريزي٧- کسب روزي حلال ٨- برپايي نماز .
در حديث معروفي آمده است : «کان أکثر عبادة أبي ذرٍّ رحمه الله التفکر و الاعتبار؛ بيشترين عبادت ابوذر، انديشيدن و عبرت گرفتن بود» (مجلسي، بحار الانوار، ج ٦٨، ص ٣٢٣) عبرت ها را از نگاه امام (ع ) در سه بخش ميتوان خلاصه کرد: بخش اول ، عبرت هايي که انسان از تاريخ گذشتگان ميگيرد همان گونه که قرآن مجيد در شرح حال پيشينيان به کرار به آن اشاره کرده است و اميرمؤمنان عليه السلام در جاي جاي نهج البلاغه آن را يادآوري ميکند؛ از جمله در خطبۀ ١٨٢ براي بيدار ساختن اصحاب خود ميفرمايد: «و إن لکم في القرون السالفۀ لعبرة!