خلاصه ماشینی:
"به هر حال برای اینکه جامعه تئاتری کشور به عضویت و یا بهتر بگویم در ارتباط با ITI قرار بگیرد،شرط اول استقلال گروههای تئاتری و وجود تئاتر خصوصی در کشور است.
همانطور که گفتم،ما تئاترهای بسیاری؛ در گفتگوی«هوشنگ هی هاوند»با«حسین پارسایی» رییس مرکز هنرهای نمایشی مطرح شد: حتی با زمینههای سیاسی و انتقادی-اجتماعی داریم؟آنچه که قانون تعیین کرده بسیار شفاف و روشن است،اما درباره مسایل مالی باید که عرض کنم در همه جای دنیا؛حتی تئاتر خصوصی به کمکهای دولت یا به کمکهایی که از طرف تشکیلات مردمی یا مالیتها صورت میپذیرد،نیاز دارد.
ما باید این زمینهها را پرورش بدهیم و در نهایت اینکه تئاتر اگر خوب باشد و تماشاگر خود را بشناسد و آمال و آرزوهای او را بداند و نیازهای جامعه خود را بفهمد و برای خوشایند دیگران کار نشود،مطمئن باشید آنقدر زیبا و جذاب خواهد بود که تماشاگران غیرقابل تصوری را به تالارهای نمایش بکشاند.
محاسن و توفیقهایی که تئاتر خصوصی میتواند در خود داشته باشد به نظر شما چیست؟ (به تصویر صفحه مراجعه شود) آزادی عمل برای هنرمندان و تأسیس سالنهای خصوصی تئاتر بدون دخالت بخش دولتی.
باید آنقدر این مسأله بررسی شود و مورد نقد قرار بگیرد تا آنچه که سره است از ناسره جدا شود و سپس به عنوان راهکار مورد استفاده قرار بگیرد؛اما باز هم مایلم نقطه ابتدایی برای حرکت به سمت این موضوع حیاتی تئاتر را بازگو کنم و آن هم چیزی نیست جز اراده جمعی تئاتریها برای ایجاد تئاتر خصوصی."