خلاصه ماشینی:
"نگاه ویژه:بازیگری گفت تئاتر یک دروغ است.
باید اضافه کرد بازیگر یک دروغ‌گوی بسیار بزرگ است.
و صد البته این تنها دروغ مقدس است.
دروغی که متکی بر اندیشه،عواطف و تکنیک های گوناگون نگاشته شده و حتی فی‌البداهه است.
با این همه اذعان می‌کنیم‌در هر اجرای نمایش،بازیگر،مهم‌ترین جز و رکن از اجزا و ارکان اجرا است.
اگر نمایشنامه یا ایده و فکر نمایشی رکن اصلی تئاتر است،بازیگر دیالوگ و کلامی است که در قالب جسمانیتی زنده درمی‌آید.
مشکل از همین‌جا آغاز می‌شد!آیا بازیگر آزاد و مختار است که همگی با یک شیوهء ثابت،این کار انجام دهد؟آیا بازیگران مختلف موظف هستند فقط یک شیوه،استیل و چند خاص،و البته ثابت چنین کنند؟از آنجا که پاسخ روشن است سعی شده با نگاهی آزاد و در قالب مقاله،ترجمه،گفتگو،نظرخواهی،و...
به این موضوع مهم تئاتر یعنی بازیگری بپردازیم.
به این نظریه بیاندیشید:بازیگر می‌تواند در پروسهء بازی،روی خودش و نقشش تمرکز کند.
یا اینکه بازیگری تمرکز کند:آیا جالب نیست؟"
(
, 
, 
)
