خلاصه ماشینی:
"فکر میکنم ایران هم مثل هر جامعهای،دارای بازیگران بسیار با استعدادی است ولی شاید اگر از بازیگران خیلی خوبمان- که اندک هستند-بپرسیم چهار نفر از استادانی را که به شما درس بازیگری آموزش دادهاند،نام ببرید،به احتمال زیاد برایشان مشکل است،چرا که اکثر بازیگران خیلی خوب ما،خود ساخته هستند و این فقر استادان بازیگری مشکل بزرگی در سیستم تئاتر ما است.
نمایش:از لحاظ تاریخی استعداد در امر بازیگری طی این چند دهه اخیر در سیاره ایران چه تحولات و تعاریفی را پیموده است؟، مظفری:به نظر من،نه تنها ایران،(خانم بهرام،ترکیه و هند را استثنا دانستند)بلکه بخشی از آسیا(بهطور اخص خاورمیانه)این مشکل را دارد و این نوع آسیبشناسی بازیگری در موردش مطرح میشود.
بازیگر تعزیه بر همین اساس باید روی صدا خود کار بکند تا بیان رسا و همهگیر داشته باشد بیشک اگر بازیگر کابوکی به خاطر کار روی بیانش صاحب تکنیک میشود،بازیگر تعزیه نیز این تکنیک را دارا است که میتواند در میدانگاههای بزرگ...
فکر میکنید چهچیز باعث شده که قانون پیروی از پیشکوست در دهه(مثلا)40 به آنارشیست شدن در دهه 80 در امر بازیگری تئاتر بیانجامد؟ مظفری:مفاهیم و مباحثی وجود دارد که نمیتوانم در این میزگرد به آنها اشاره کنم.
نمایش:خانم بهرام،بهعنوان یک بازیگر یک برشی از این دانستهها را که باید یک بازیگر بداند بیان میکنید؟ بهرام:یادم هست زمانی که در خدمت خانم آدینه درس بازیگری میآموختم،ایشان یک بار گفتند که کتاب«تاریخ تئاتر ویل دورانت»را حتی اگر شده ورق بزنم،علت را پرسیدم،ایشان به بنده گفتند."