چکیده:
رشد و شکوفایی فعالیتهای اقتصادی در دنیای حاضر، مستلزم اتخاذ تدابیر صحیح تجاری است که یکی از این برنامه های راهبردی، مذاکره و انعقاد قراردادها از طریق نماینده تجاری است. امروزه نمایندگی تجاری، یکی از رایجترین نهادهایی می باشد که استفاده از آن با توسعه ارتباطات و گسترش دامنه روابط اعتباری در جوامع و نیز انجام اعمال حقوقی متعدد بیش از پیش، توسعه یافته، به طوری که با گسترش بازرگانی و تجارت و فراتر رفتن آن از حوزه ملی کشورها و بین المللی شدن آن، پدیده نمایندگی تجاری نیز اهمیت بیشتری پیدا نموده است. هرچند نمایندگی تجاری قدمتی به درازای تاریخ تجارت دارد با این حال هیچگاه قوانین و مقررات مشخص و شناخته شده ای در سطح ملی و بین المللی نداشت تا اینکه با گسترش تجارت بین الملل و لزوم استفاده از نمایندگان تجارتی برای فروش و معرفی کالاها و خدمات، لزوم تدوین قواعد و مقررات آن نیز احساس شد. اهمیت نمایندگی تجاری آنجا مشخص میشود که اساسا امروزه بسیاری از امور تجاری اشخاص توسط نمایندگان آنان صورت می پذیرد. نمایندگانی که در عناوین مختلف فعالیت می نمایند. بنابراین در این مقاله به بررسی جایگاه نمایندگی تجاری در حقوق ایران و فرانسه می پردازیم.
خلاصه ماشینی:
امروزه نمایندگی تجاری، یکی از رایجترین نهادهایی میباشد که استفاده از آن با توسعه ارتباطات و گسترش دامنه روابط اعتباري در جوامع و نیز انجام اعمال حقوقی متعدد بیش از پیش، توسعه یافته، به طوری که با گسترش بازرگاني و تجارت و فراتر رفتن آن از حوزه ملي كشورها و بينالمللي شدن آن، پديده نمايندگي تجاري نيز اهمیت بیشتری پيدا نموده است.
برخی از حقوقدانان نیز با اقتباس از حقوق فرانسه میگویند: نمایندگی بازرگانی عبارتست از مأموریت دائم یا موقت که از طرف بازرگان به شخص نماینده تفویض میشود که برای اداره امور تجارتی به نام بازرگان اقدام نماید، بدون اینکه شخصاً مسئولیت یا تعهدی داشته باشد.
(Rodiere, 1978, 154) ماده 1 مقررات 23 دسامبر 1958 فرانسه در تعریف نماینده تجاری مستقل مقرر میدارد: نماینده تجاری وکیلی است که تحت عنوان حرفهای مستقل و دائم بدون انعقاد قرارداد اجاره خدمات، مذاکرات و احتمالاً خرید، فروش، اجاره و ایفاء خدمات را به نام و به حساب تولیدکننده، صنعتگر و تاجری انجام میدهد.
همچنین ماده 1 قانون 25 ژوئن 1991 فرانسه راجع به نمایندگان تجاری تقریباً با تکرار تعریف فوق این جمله را به آن اضافه نموده است: نماینده تجاری میتواند شخص حقیقی باشد یا شخص حقوقی.
ماده 7 قانون 25 ژوئن 1991 در این رابطه مقرر میدارد که تمام عملیاتی که در دوران نمایندگی انجام شده، ولی نتیجه نهایی آن در مدت معقولی پس از خاتمه قرارداد به وجود آمده باشد نماینده تجاری مستحق کمیسیون آن خواهد بود.