خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) روایت خلوص و ایمان رحیم مؤذنزاده اردبیلی من به سال 1304 در اردبیل به دنیا آمدم،در آن دوران ما به جای دبیرستان،مکتب میرفتیم.
صبح آن روزی که پدرم اذان گفت،امام جمعه اردبیلی گفته بود که من صدای ملکوتی میشنوم،ببینید این صدا از کجا میآید.
آنها همه خانهها را گشته بودند تا اینکه صاحبخانه ما گفته بود شیخ عبد الکریم اردبیلی اینجا آمه و اوست که اذان گفته است.
او در سال 1329 سکته کرد و من قبول کردم جای او اذان بگویم تا الان که با این سن و سال هنوز مشغولم و افتخار دارم که با گفتن آن یک اذان،برای اسلام و مملکتم کاری کردهام.
واعظ تهرانی در جایی گفته بود اذان همه-قبول باشد-اذان است اما این اذان مؤذنزاده آدم را وادار میکند که به مسجد بیاید.
الان 50 سال است که کسی نتوانسته روی اذان من اذان بگوید حتی برادرم سلیم که آن صدای گیرا و زیبا را دارد و این خواست خداست."