خلاصه ماشینی:
"نکتهی مهم آن است که در دید مرسوم در رابطه با پرفشارها و کمفشارها، عموما این تلقی وجود دارد که مثلا در مورد کمفشارها،در صورت افزایش دما روی سطح زمین،سطح زمین گرم میشود و به دنبال آن،دمای هوای مجاور و ترازهای بالاتر جو نیز گرم،و در نتیجه،هوا گرمتر و سبکتر میشود و با توجه به محیط اطراف صعود میکند که در نهایت موجب کاهش تراکم مولکولهای هوا در سطح و پیدایش کمفشار میشود.
اما در بسیاری از مناطق کرهزمین،وجود مراکز کمفشار(پرفشارها و کمفشارها)را صرفا نمیتوان با گرما و مقادیر انرژی دزیافتی از خورشید توجیه کرد،بلکه الگوی جریان در ترازهای میانی و فوقانی تروپوسفر نقش مستقیم و اصلی را بر عهده دارند(هرچند که تمامی جریانات جوی در نهایت حاصل تفاوت میزان تابش و تفاوت دما روی سطح کرهی زمین هستند).
در این میان، پرفشارهای جنب حارهای نیمکرهی زمستانی با توجه به شیب زیاد دمای نصف النهاری،فشردهتر،و به استوا نزدیکتر خواهند بود (شکل 3b )برای مثال،در اواخر بهار و تمامی فصل تابستان نیمکرهی شمالی،با افزایش شدت تابش خورشید در حاشیهی شمالی خط استوا،منطقهی صعود و همگرایی حارهای( ITCZ ) به عرضهای شمالتر جابهجا میشوند ]Schulman,1973[ که نتیجهی آن،استقرار جریان نزولی مداومی در عرضهای بالاتر، از جمله روی مدیترانه،خاورمیانه و قسمت اعظم ایران است.
اپسخورهای حاصل از گرمایش متفاوت مناطق جنب حارهای در امتداد مداری،ضمن شیب دمایی بین خشکی و اقیانوس در ترازهای تحتانی تروپوسفر،در نهایت موجب سرمایش جو تحتانی و پیدایش یک«چاههی انرژی» در شرق اقیانوسها میشود که نزول هوا را در این مناطق به دنبال دارد(شکل 4f ]Hoskins,1996;Chen et al,2001;Liu Wu,2004;Miyasaka Nakanura,2004;Nakamura Miyasaka,2005[ ."