چکیده:
هدف پژوهش حاضر ترسیم آداب معلّمی در حین تدریس از دیدگاه شهید ثانی است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و یافتهها نشان میدهد شهید ثانی گرچه شخصیتی دینی و اسلامی است، ولی در ترسیم آداب معلّمی در هنگامه تدریس، صرفاً به بیان نکات اخلاقی و وظایف دینی معلّم بسنده نکرده و بسیاری از فنون تدریس و تجربیات معلّمی را نیز تبیین کردهاند. ازجمله مهمترین آداب معلّم در کلاس درس میتوان به این موارد اشاره کرد: آداب ظاهری مثل پوشش و آراستگی، آداب معنوی همچون انگیزه الهی برای تدریس و ذکر و یاد خدا در کلاس درس و تقوی معلّمی، آداب اخلاقی مثل محبّت و احترام به شاگردان، رفق و مدارا و تفقّد و دلسوزی بر ایشان و شهامت معلّمی، آداب آموزشی مثل انتخاب درس مناسب، روش تدریس، اعتدال در تدریس و ایجاد شوق و رغبت نسبت به تحصیل، آداب کلاسداری مثل زمان و مکان کلاس و مدیریت اخلاقی شاگردان، انتخاب نماینده و جانشین و نکات خاتمه کلاس.
The purpose of the present study is to explain teaching etiquette in the classroom from the view of Shahid-e Thani. The method of study is descriptive-analytic and the results show that although Shahid-e Thani is a religious and Islamic character, he has not just mentioned ethical points and religious responsibilities of a teacher but has also explained many teaching techniques and experiences in his explanations of teaching etiquette in the classroom. Some of the most important features of a teacher in classroom include: outer etiquette such as neat dressing, spiritual etiquette such as having a divine motivation for teaching and remembrance of God in class and piety, ethical etiquette such as kindness and respect for students, tolerance and compassion and sympathy for students, bravery, educational etiquette such as choosing suitable lessons, teaching method, moderation in teaching and creating a sense of eagerness and interest in studying, class management etiquette such as arranging the time and place of the class, ethical management of students, choosing a representative and supplement for class, and points on how to conclude the classroom.
خلاصه ماشینی:
روش پژوهش توصيفي- تحليلي بوده و يافته ها نشان ميدهد شهيد ثاني گرچه شخصيتي ديني و اسلامي است ، ولي در ترسيم آداب معلمي در هنگامه تدريس ، صرفا به بيان نکات اخلاقي و وظايف ديني معلم بسنده نکرده و بسياري از فنون تدريس و تجربيات معلمي را نيز تبيين کرده اند.
ازجمله مهم ترين آداب معلم در کلاس درس ميتوان به اين موارد اشاره کرد: آداب ظاهري مثل پوشش و آراستگي، آداب معنوي همچون انگيزه الهي براي تدريس و ذکر و ياد خدا در کلاس درس و تقوي معلمي، آداب اخلاقي مثل محبت و احترام به شاگردان ، رفق و مدارا و تفقد و دلسوزي بر ايشان و شهامت معلمي، آداب آموزشي مثل انتخاب درس مناسب ، روش تدريس ، اعتدال در تدريس و ايجاد شوق و رغبت نسبت به تحصيل ، آداب کلاس داري مثل زمان و مکان کلاس و مديريت اخلاقي شاگردان ، انتخاب نماينده و جانشين و نکات خاتمه کلاس .
نيت هاي پاک و الهي براي تدريس ميتواند يکي از اين امور باشد، نشان دادن راه حق به ديگران ، آموزش احکام ديني، افزايش معلومات خود از راه تدريس ، زنده کردن ياد و نام خداوند متعال و ديگر انگيزه هاي الهي که باعث مي شود اجر و پاداش معلمي براي او مضاعف شود (شهيد ثاني ، ۱۴۲۷ق ، ص ۲۰۷).