چکیده:
هدف پژوهش حاضر مروری بر سبکهای ارتباطی سازمانی در سازمان های دولتی است. این پژوهش از منظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش گردآوری داده ها توصیفی- پیمایشی است. همچنین این مقاله مروری، تالیفی بوده که از طریق مقولهبندی، یکپارچهسازی و ارزشیابی متون منتشر شده پیشین، سیر پیشرفت پژوهشهای جاری را در جهت روشن ساختن مسئلهای مشخص دنبال میکند. برای بدست آورن اطلاعات نیز از روش تاریخی استفاده شده است.
خلاصه ماشینی:
بااين وجود پژوهش هايي در اين زمينه صورت گرفته است اما باوجود دامنه گسترده متغيرهاي ارتباطي به طور عام پژوهش ها گرايش به ارزيابي اثربخشي کلي ارتباطات و تاثير رفتارهاي ويژه بر عملکرد سازمان دارد.
ب ) ارتباطات فعاليتي است که مديران جهت هماهنگ و متناسب کردن وقت خود از آن بهره ميگيرند (هاديگل ،١٣٩٤) ارکان اصلي فرايند ارتباطات : جان کاتر٩ ارتباطات را به صورت زير تعريف کرده است : يک فرستنده پيام ، پيامي را از طريق وسيله يا ابزاري به گيرنده پيام ميفرستد که او به آن پاسخ ميدهد، در اين شکل ساده ميتوان الگويي به شکل زير طراحي کرد: - فرستند پيام يا منبع پيام : آغازگر ارتباط است .
در اين الگو مهم ترين وظيفه روابط عمومي « نشر اطلاعات مهم » تلقي شده و توجه به واقعي بودن محتواي پيام ها و برنامه هاي ارتباطي جدي گرفته ميشود با اين وصف و عليرغم منطقيتر شدن جريان ارتباط با مخاطب ، هنوز شيوه هاي ارتباطي محدود و يک سويه بوده و به تحقيق اهميت داده نميشود.
در اين الگو توجه به پس فرصت هاي پيام گيران ، جاي خود را باز ميکند و بازخورد پيام ها موردتوجه قرار ميگيرند اما توجه به « نظام بازخورد» فقط به خاطر تأمين منابع سازمان بوده 11 Public relations bidirectional asymmetric تأمين منافع مخاطب مهم نيست و به عبارتي روابط عمومي فقط به دنبال کسب موافقت مخاطبان است و تلاش دارد ايده ها و رفتارهاي گروه هاي اجتماعي را تغيير دهد.