چکیده:
در طول چند دهه گذشته، استفاده از مشتقات مالی افزایش یافته است، در نتیجه حسابداری برای این ابزارهای مشتقه به میزان زیادی تکامل یافته است. مشتقات در بازارهای سرمایه نقش مهمی بازی میکند و مدیران از آنها برای کاهش نتایج ریسکهای نامطلوبی که شرکتهایشان با آنها مواجه میشوند، مورد استفاده قرار میدهند. برای کمک به افشا و شفافیت بهتر، بعضی از کشورها استانداردهای حسابداری برای مشتقات ارایه دادهاند. حسابداری ابزارهای مالی از طرف بنیاد IFRS نیز توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این هیات در اواسط سال 2005، IFRS7 را منتشر کرد و همه شرایط افشا ابزارهای مالی را بیان کرد. همچنین در پاسخ به بحران 2008 IASB,هم استاندارد IAS39 را منتشر کرد؛ و در نهایت در سال 2014 نسخه نهایی IFRS9 منتشر شد. این سیر تکاملی استانداردهای حسابداری در مورد ابزارهای مشتقه نشان از اهمیت آن در خصوص شناسایی و اندازهگیری ابزارهای مشتقه دارد. لذا در این مطالعه با توجه به اهمین پیاده سازی ابزارهای مشتقه در ایران پس از مروری بر تعاریف ابزارهای مشتقه طبق IFRS7, IFRS9 و IAS39 چالشهای پیش رو با توجه به محیط گزارشگری ایران مورد بررسی قرار گرفته است.
Over the past few decades, the use of financial derivatives has increased, resulting in the accounting for these derivative instruments having evolved greatly. Derivatives play an important role in the capital markets, and managers use them to reduce the outcomes of adverse risks that their companies face. To help with better disclosure and transparency, some countries have introduced accounting standards for derivatives. Accounting for financial instruments has also attracted a lot of attention from the IFRS foundation. In mid-2005, the board published IFRS 7, which spelled out all the disclosure requirements for financial instruments. Also, in response to the 2008 crisis, the IASB published the IAS39 standard. And finally, in 2014, the final version of IFRS9 was published. This evolution of accounting standards regarding derivative instruments shows its importance regarding the identification and measurement of derivative instruments.
Therefore, in this study, with regard to the most important implementation of derivative instruments in Iran, after reviewing the definitions of derivative instruments according to IFRS7, IFRS9 and IAS39, the upcoming challenges have been examined with regard to the reporting environment of Iran.
خلاصه ماشینی:
مروري بر استانداردهاي بين المللي حسابداري ابزارهاي مشتقه و چالش هاي پياده سازي آن 1 رويا عبادي نقرلو تاريخ دريافت : ١٤٠١/٠٢/١٨ تاريخ چاپ : ١٤٠١/٠٦/٢١ چکيده در طول چند دهه گذشته ، استفاده از مشتقات مالي افزايش يافته است ، در نتيجه حسابداري براي اين ابزارهاي مشتقه به ميزان زيادي تکامل يافته است .
با پذيرش مجموعه IFRS به عنوان مبناي گزارشگري مالي در ايران ، چگونگي شناسايي و اندازه گيري ابزارهاي 1730 مالي و افشاي اطلاعات مرتبط ، موضوع جديد و با اهميتي است که جامعه حسابداري و حسابرسي ايران با آن درگير است (دستورالعمل هاي سازمان بورس و اوراق بهادار، ١٣٩٢ و مصوبات سازمان حسابرسي ١٣٩٠).
در ايران نيز با توجه به روند رو به رشد استفاده از ابزارهاي مشتقه و توسعه بازار اين اوراق ، پيچيدگيهاي موجود در مباحث حسابداري اين اوراق و زير ساخت هاي لازم در ارتباط با اندازه گيري و گزارشگري آنها، شرکت هاي فعال در اين حوزه را با چالش هاي جدي مواجه خواهد ساخت (علي رحماني، شهناز مشايخ ، ١٤٠٠).
در اين استاندارد ٤ دسته ابزارهاي مالي تعريف شده اند: ١) دارايي مالي اندازه گيري شده به ارزش منصفانه در سود و زيان دارايي يا بدهي مالي اي است که يا به عنوان نگهداري شده براي معامله طبقه بندي شده باشد و يا در شناسايي اوليه توسط واحد تجاري به ارزش منصفانه در سود و زيان تعيين ميشود.
Derivatives disclosure in corporate annual reports: bank analysts’ perceptions of usefulness, Accounting and Business Research.
, Charumathi, Determinants of Financial Derivative Disclosures in anEmerging Economy: A Stewardship Theory Perspective, Australasian Accounting, Business and Finance Journal, 12(3), 2018.