چکیده:
موضوع سرمایه اجتماعی طی سال های اخیر وارد مباحث اقتصادی شده و در کنار سرمایه های فیزیکی و انسانی مورد توجه جدی
قرار گرفته است. بدون سرمایه اجتماعیء سرمایه گذاری در سرمایه های فیزیکی و انسانی بازده کمتری در پی دارد و هم چنین در
محیطهای کار و تولید بدون آن نمی توان اعتماد و اطمینان را در بین کارکنان در جهت ارتقاء بهره وری ایجاد کرد. مطالعات نشان
می دهند که سرمایه اجتماعیء نقشی بسیارمهمتر ازسرمایه فیزیکی وانسانی درجوامع ایفا میکند و بدون آن پیمودن راههای
توسعه و تکامل فرهنگی و اقتصادی, بدون سرمایه اجتماعی ناهموار و دشوار میشود. به علاوه استان تهران به عنوان یکی از
بزرگترین استانهای تولیدی کشورء بیشترین و متنوع ترین حجم جامعه کار و تولید را در خود جای داده که به نظر می رسد
نمونه ای معرف از وضعیت سرمایه اجتماعی جوامع کار و تولید در سطح کشور باشد.
بنابراین در این مطالعه به بررسی وضعیت سرمایه اجتماعی در جامعه کار و تولید با استفاده از روش پیمایش و تکنیک پرسشنامه
پرداخته شده است. به منظور سنجش پایایی و روایی ابزار مطالعه به ترتیب از ضریب آلفای کرنباخ و دو نوع اعتبار صوری و سازه استفاده
شده است. یافتههای تحقیق که با استفاده از نمونهگیری تصادفی و در بین نمونهای به حجم ۵۰۰ نفر از افراد شاغل در محیطهای کار و تولید
شهرک های صنعتی شهر تهران جمعآوری گردیده, نشان می دهد که سرمایه اجتماعی شامل اعتماد اجتماعیء مشارکت اجتماعی.
هنجارهای اجتماعی. حمایت اجتماعی و روابط اجتماعیدر بین افراد از میزان متوسطی برخوردار بوده است(۳۰.۶ درصد سرمایه
اجتماعی بالاء ۳۲.۴ درصد سرمایه اجتماعی متوسط و ۳۷ درصد سرمایه اجتماعی پایین).