چکیده:
مقاله پیشِرو به بازخوانی انتقادی بخشی از کتاب «قرائت سریانی-آرامی قرآن» اثر خاورشناس آلمانی، کریستوف لوکسنبرگ، با دلایلی تازه میپردازد. او در فصل پانزدهم از کتاب نامبرده، قرائتی نوپدید از «حور عین» و دیگر تعابیر قرآنی که اشاره به «همسران بهشتی» در سنت تفسیری اسلامی دارد، ارائه مینماید. وی با ادعای کاربست روش زبانشناختی، این تعابیر را بیانگر «انگورهای سپید» میداند که از زبان سریانی به عربی واردشده است. باوجوداین، بررسی سیاق قرآنی نشان از ناسازگاریِ فرضیات او با دیگر آیات دارد. همچنین، واژگان موردادعا، در اشعار شعرای جاهلی سابقهدار بوده و به همین معانی امروزی، در صدر اسلام بهکار میرفته است. افزون بر این، روایات فراوانْ حاکی از تلقی مشابهی میان مسلمانان نخستین و عالمان سدههای پسین از مفهوم مذکور است که لوکسنبرگ آن را انکار میکند. ضمن آنکه انتقادات دیگر خاورشناسان به کتاب لوکسنبرگ، مؤید محکمی بر بیارزشی دعاوی او نزد پژوهشگران غیرمسلمان است.
The present article critically rereads a part of the book "The Syro-Aramaic Reading of the Koran" by the German orientalist Christoph Luxenberg with new reasonings. In the fifteenth chapter of the book, he presents an innovative reading of "Hur ʿin" and other Qur'anic expressions that refer to "Virgins of Paradis" in the Islamic interpretive tradition. Claiming the use of linguistic method, he considers these interpretations to mean "White Grapes" that have been translated from Syriac into Arabic. Nevertheless, the study of the Qur'anic context shows the incompatibility of his hypotheses with other verses. Also, the claimed words have a long history in the poems of ignorant poets and are used in the same modern meanings in the beginning of Islam. In addition, numerous narrations suggest a similar view of this concept among early Muslims and Islamic scholars of later centuries, which Luxenberg denies. Additionally, criticisms of Luxenberg's book by other orientalists strongly support the invalidity of his claims by non-Muslim scholars.
خلاصه ماشینی:
اما لوکسنبرگ که بخش زيادي از قرآن را اقتباس شده از عناصر مسيحي ميداند و بر سرياني بودن واژه هاي آن اصرار ميورزد، در کتاب خود ادعاء ميکند بخشي از واژگان قرآن به اشتباه خوانده يا فهميده شده که علت آن ، کاستيهاي خط عربي در زمان پيامبر اسلام (ص ) يا عدم نقطه گذاري حروف بوده است .
Vom Koran zum Islam: Schriften zur frühen Islamgeschichte und zum Koran 10 Al-Najm (Q 53), Chapter of the Star: A new Syro-Aramaic reading of verses 1 to 18 11 New Perspectives on the Qur'an: The Qur'an in Its Historical Context 2 ٢.
او سپس درباره «حور عين » در آيه مزبور گويد: لغوين عرب به درستي دريافتند حور برگرفته از واژه سرياني «حور» و به معني سفيدي است ؛ اگرچه ايشان با تصور باکره ها، «عين » را توصيفي براي چشم پنداشتند و آن تعبير را به «[زنان ] درشت چشم » ترجمه کردند.
اگرچه لوکسنبرگ نخستين کسي نيست که ادعاي اقتباس قرآن از منابع مسيحي را بيان ميکند١، ليکن او از روش شناسي شگفت آوري براي اثبات مدعاي خود بهره برده و مراحل آن را چنين شرح داده است : ١- بررسي تفسير طبري، زيرا برخي مترجمان از آن غفلت کرده اند؛ ٢- مراجعه به لسان العرب براي تبيين واژگان ، زيرا مفسران متقدم به معاجم رجوع نميکردند؛ ٣- رجوع به لغت نامه هاي سرياني و يافتن مشترک لفظي بامعنايي متفاوت که با سياق قرآن بسازد؛ ٤- تغيير قرائت کلمه ، زيرا نقطه گذاري کلمات درزماني متأخر انجام شده است و احتمال خطا دارد؛ ٥- ١.