چکیده:
این پژوهش با هدف شناخت میزان تنبلی اجتماعی جوانان شهر تهران به عنوان یک مانع توسعه پایدار و عوامل موثر برآن صورت گرفته است. بدین منظور از بین عوامل و متغیرهای گوناگون مؤثر، ویژگیهای فردی و خانوادگی جوانان و حمایتهای اجتماعی شامل: حمایت عاطفی، حمایت مالی، حمایت خدماتی، حمایت مشورتی، حمایت مصاحبتی و حمایت اطلاعاتی به عنوان متغیرهای مستقل انتخاب شدند.
روش تحقیق در این پژوهش، پیمایش میباشد و ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامه با اعتبار سازه است. جامعه آماری، جوانان 18 تا 35 سال شهر تهران هستند. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر محاسبه شد. یافتههای تحقیق نشان میدهد که میزان تنبلی اجتماعی در سطح متوسط است. بین سن، جنسیت و میزان حمایت اجتماعی خانواده با میزان تنبلی جوانان رابطه معنادار وجود دارد. تنبلی اجتماعی مانعی برای مشارکت خودجوش و تاثیرگذار جوانان در امور جامعه محسوب میشود و این موضوع در فرایند توسعه پایدار نقش منفی و مهمی ایفا میکند.
This study aims to identify the level of social laziness of young people in Tehran as an obstacle to sustainable development and the factors affecting it. For this purpose, among various factors and variables, individual and family characteristics of young people and social support, including: emotional support, financial support, service support, counseling support, interview support and information support were selected as independent variables. The research method in this research is survey and the data collection tool is a questionnaire with structural validity. The statistical population is young people aged 18 to 35 in Tehran. The statistical sample size was calculated using Cochran's formula of 400 people. Research findings show that the level of social laziness is moderate. There is a significant relationship between age, gender and the level of family social support with the level of laziness of young people.Social laziness is an obstacle to the spontaneous and effective participation of young people in society and this issue plays a negative and important role in the process of sustainable development.
خلاصه ماشینی:
11724 چکيده اين پژوهش با هدف شناخت ميزان تنبلي اجتماعي جوانان شهر تهران به عنوان يک مانع توسعه پايدار و عوامل موثر برآن صورت گرفته است .
تنبلي اجتماعي مانعي براي مشارکت خودجوش و تاثيرگذار جوانان در امور جامعه محسوب ميشود و اين موضوع در فرايند توسعه پايدار نقش منفي و مهمي ايفا ميکند.
در اين ميان مسئله تنبلي اجتماعي در ميان قشر جوان کشور قابل توجه و اهميت زيادي است ؛ زيرا جوانان ميتوانند نقش تعيين کننده اي در توسعه جامعه داشته باشند.
باتوجه به اهميت و نقشي که تنبلي اجتماعي ميتواند بر توسعه داشته باشد، اين تحقيق ميزان تنبلي اجتماعي جوانان و نقش عوامل فردي و خانوادگي موثر بر آن را مورد بررسي قرار ميدهد.
- بيرانوند (١٣٩٤) در مطالعه خود به بررسي موضوع تنبلي اجتماعي و مقايسه آن ميان شهروندان يزد و خرم آباد» پرداخته است ، يافته ها نشان داد که نبود انگيزه پيشرفت و غضب اخلاقي در سطح خرد و بيگانگي سياسي و عام گرايي در سطح کلان با ٠,٤٨ درصد مهم ترين تبيين کننده هاي تنبلي اجتماعي در اين پژوهش ميباشد.
با توجه به اينکه تنبلي اجتماعي مانعي براي مشارکت خودجوش و تاثيرگذار جوانان در امور جامعه محسوب ميشود و اين موضوع در فرايند توسعه پايدار نقش منفي و مهمي ايفا ميکند.