چکیده:
کمیسیون همبستگی المپیک یکی از قدرتمند ترین کمیسیون های کمیته بین المللی المپیک می باشد که با توان مالی بسیار بالا نقش مهمی در حمایت از اعضاء خود در سراسر دنیا دارد. دوره های فنی ویژه مربیان از جمله برنامه هایی است که در بخش فعالیت های جهانی توسط این کمسیون درکشورها برگزار می شود. این پژوهش با هدف بررسی وضعیت و جایگاه زنان در روند برگزاری این دوره ها طی یک دوره 24 ساله از المپیک بارسلون تا پایان المپیک ریو انجام شده است. مطالعه حاضر از جمله مطالعات با رویکرد کیفی بوده که با استراتژی مطالعه موردی چند وجهی کلی انجام شده است. جامعه مورد مطالعه کلیه دوره های فنی بوده که طی سالهای 1993 تا 2016 به درخواست کمیته ملی المپیک ایران برگزار شده است. نتایج حاصل از مطالعه نشان می دهد که میانگین حضور زنان در دوره های فنی بسیار پایین و از بین 77 دوره برگزار شده در این خصوص تنها 4 دوره اختصاصی ویژه زنان می باشد. همچنین مقایسه میزان حضور زنان نشان از آن دارد که تعداد زنان شرکت کننده مابین سال های 2008 تا 2012 بیشترین و بین سالهای 2012 تا 2016 کمترین تعداد را به خود اختصاص داده است. با توجه به دستورالعمل جدید کمیته بین المللی المپیک مبنی بر تشویق زنان به حضور در رقابت ها و چشم انداز آن مبنی بر حضور 50 درصدی زنان در المپیک به نظر می رسد به منظور بهبود وضعیت حضور زنان نیاز است کمیسیون همبستگی المپیک برنامه ریزی ویژه ای را در راستای اهداف دستورالعمل المپیک2020 اعمال نماید.
Olympic solidarity is one of the key International Olympics committee’s commissions. This commission tries to support its members all across the world using its vast financial resources. Organizing technical courses for couches all around the world is one of the main programs held by this commission. This study aims to explore the position of women in the aforementioned courses throughout a 24-year period, from Barcelona Olympic to Rio Olympic. This is a qualitative research with a general multi-dimensional approach. The study population includes all the technical courses held in Iran upon the request of Iranian Olympics committee between the years 1993 to 2016. According to the study, the average participation of women in technical courses is very low, and among the 77 courses, only four of them were exclusive to women. In addition, the women’s participation rate was the highest between the years 2008 to 2012 and it was the lowest between the years 2012 and 2016. Considering the latest guidelines issued by International Olympics committee (IOC) which encourages women to participation and aims to increase their participation rate to 50%, it is imperative for the Olympic Solidarity Commission to revise its plans in accordance to this guideline for the 2020 Olympics.