چکیده:
پریشانی روانشناختی در دوران بارداری یک نگرانی عمدهی بالینی در حوزهی سلامت و مراقبتهای
بهداشتی تلقی میشود؛ بنابراین شناسایی درمانهای جدید برای پیشگیری و درمان این اختلال یک
ضرورت میباشد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه آنلاین با مداخله تدوینی آنلاین مبتنی بر آموزش ذهن-آگاهی، تابآوری و تنظیم هیجان بر مولفههای فراهیجان مثبت و منفی در زنان باردار مبتلا به پریشانی روانشناختی میباشد. این پژوهش نوعی کارآزمایی بالینی همراه با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری است. جامعه آماری متشکل از کلیه زنان باردار مراجعهکننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهرستان بروجرد بودکه پس از غربالگری اولیه، 45 زن باردار مبتلا به پریشانی روان-شناختی به روش هدفمند در دو گروه مداخله و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر)، به صورت تصادفی گمارش شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامههای استرس ادراک شده کوهن، اضطراب خاص بارداری، افسردگی ادینبورگ و مقیاس فراهیجان میتمنسگرابر و همکاران. تحلیل دادهها بااستفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر انجام شد. یافتهها نشان داد هر دو رویکرد مداخلهای بر بهبود تمامی مولفههای فراهیجان اثربخش بودهاند (05/0> p) و در پیگیری یک ماهه فقط در مورد مولفه علاقه (002/0=P) میان دو گروه درمانی، تفاوت معنادار آماری بهدست آمد. به نظر میرسد نتایج این پژوهش میتواند مراقبین سلامت را در جهت ارتقای سلامت روان زنان باردار یاری نماید.
The aim of the present study was to compare the effectiveness of online unified transdiagnostic treatment with an online developed intervention based on training of mindfulness, resilience and emotion regulation on positive and negative meta-emotion components in pregnant women with psychological distress. This study was a clinical trial with pretest, post-test and follow-up. The statistical population consisted of all pregnant women referring to health care centers in Boroujerd city. Forty-five pregnant women with psychological distress were randomly assigned to the intervention groups and one control group using the purposive sampling. Analysis of variance with repeated measures was used to analyze the data. The results showed that Both intervention approaches were effective in improving all components of meta-emotion (p <0.05) and only there was a statistically significant difference in the component of interest between the two treatment groups (P = 0.002). It seems that the results of this study can help health care providers to improve the mental health of pregnant women.
خلاصه ماشینی:
10- Bublitz MH, Nillni Y, Livingston Z, Carpenter M, and Salmoirago-Blotcher E.
همچنين مطالعات انجام گرفته نشان ميدهند که برخورداري مادر از فراهيجان مثبت ميتواند به ايجاد دل بستگي ايمن در کودک کمک کند (چن ؛ لين و لي ٣، ٢٠١٢) و عملکرد عاطفي و هيجاني مادر ميتواند رشد عاطفي کودکان را تسهيل يا تضعيف کند (اودو؛ ميلر، فلتون ؛ کسدي؛ لي جوئز و کرونيس -تسکانو٤، ٢٠٢٠)، درواقع باورهاي فراهيجاني ازجمله راهبردهاي مهم تنظيم هيجان در افراد ميباشند (کرمي، مؤمني، عليمرادي، ١٣٩٧)؛ بنابراين با توجه به مرور پيشينه پژوهشي، محقق به منظور آزمون تأثير آموزش هم زمان ذهن آگاهي، تاب آوري و تنظيم هيجان در زنان باردار مبتلا به پريشاني رواني با نظارت و راهنمايي اساتيد خود اقدام به طراحي محتوا و نحوه اجراي مداخله آموزشي موردنظر نمود تا کارآمدي آن را موردبررسي قرار دهد که طبق دانش ما تاکنون در زنان مذکور موردپژوهش قرار نگرفته است .
4. Oddo L, Miller NV, Felton JW, Cassidy J, Lejuez CW, Chronis-Tuscano A.
Garcia-Leon MA, Caparros- Gonzales R, Romero- Gonzalez B, Gonzalez- Perez R, & Peralta- Ramiraz I.
3. Lin B, R Kaliush P, Conradt E, Terrell S, Neff DK, Allen A, C.
2. Bockting CL, William AD, Carswell K, and Grech AE, 3.
Barlow DH, Ellard KK, Fairholme CP, Farchione TJ, Boisseau CL, Allen LB, & et al.
Barlow DH, Ellard KK, Fairholme CP, Farchione TJ, Boisseau CL, Allen LB, & et al.