چکیده:
این مطالعه با هدف بررسی تأثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اجتناب از تجربه، ناگویی خلقی و تنظیم هیجان مبتلایان به دیابت نوعیک انجام شد. جامعه آماری، بیماران مبتلا به دیابت نوعیک در سال 1401 مراجعهکننده بیمارستان شریعتی بودند که شش نفر به شیوه داوطلبانه انتخاب شدند. دادهها با پرسشنامه اجتناب از تجربه گامز، ناگویی خلقی تورنتو، تنظیم هیجان گارنفسکی و دستگاه گلوکومتر گردآوری شدند. شرکتکنندگان پس از خط پایه، تحت هشت جلسه یکساعته درمان قرار گرفتند و یک ماه پس از اتمام درمان اولین پیگیری و سه ماه بعد پیگیری دوم انجام شد. دادهها با استفاده از فرمول درصد بهبودی، اندازه اثر، محفظه ثبات و تحلیل دیداری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد درمان در کاهش سطح اجتناب از تجربه، ناگوییخلقی و تنظیم هیجانها مؤثر بوده است. بررسی پیگیری نشان داد این درمان بر روی کاهش قند خون نیز موثر بوده است. طبق یافتهها، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرایط لازم را برای سازگاری و پذیرش رنجها فراهم میآورد ومیزان رفتارهای خودمراقبتی را در افراد افزایش میدهد. این درمان موجب تنظیم هیجانها، کاهش ناگوییخلقی و گشودگی نسبت به تجارب میشود و میتوان از این درمان به عنوان یک روش مداخله مؤثر سود جست.
The aim of this study was to investigate the effect of acceptance and commitment therapy on experiential avoidance, alexithymia and emotion regulation in patients with type 1 diabetes. The statistical population was patients with type 1 diabetes that referred to Shariati hospitals from February to June 2022. Six participants were selected voluntarily according to research entry criteria. Data were collected using the Gomez Avoidance Questionnaire (1998), Toronto Alexithymia Scale, Garnowski Emotion Regulation, and Glucometer. Participants underwent eight one-hour protocol sessions after baseline, and the first follow-up was performed one month after the end of treatment and the second follow-up three months later. Data were analyzed using recovery formula, effect size, stability chamber and visual analysis. The results showed that the treatment was effective in reducing the level of avoidance, alexithymia and emotion regulation. Follow-up study showed that this treatment was also effective in lowering blood sugar. According to the findings, acceptance and commitment therapy provides the necessary conditions for adaptation and acceptance and increases the rate of self-care behaviors in individuals. This treatment regulates emotions, reduces alexithymia as well as experiential avoidance, and can be used as an effective intervention method.
خلاصه ماشینی:
کليدواژه ها: اجتناب ازتجربه ، تنظيم هيجان ، درمان مبتني برپذيرش وتعهد، ديابت نوع يک ، ناگوييخلقي ١نويسنده مسئول : عضو هيات علمي ، گروه روانشناسي ، دانشکده رفاه ، تهران ، ايران ٢گروه روانشناسي باليني ، دانشگاه خاتم ، تهران ، ايران مقدمه ديابت يکي از شايع ترين بيماريهاي متابوليکي است ، که جسم و روان فرد مبتلا را تحت تأثير قرار ميدهد.
Nicholas, Rorgogna, Berry & Emma 6.
Martino, Caputo, Vicario & Catalano 2.
Fogelkvist, Gustafsson, Kjellin & Parling 7.
متغير مستقل در اين مطالعه درمان مبتني بر پذيرش وتعهد و اجتناب از تجربه ، ناگويي خلقي، تنظيم هيجان و سطح قند خون بيماران ديابتي به عنوان متغير وابسته بررسي شده اند.
Bond, Hayes, Baer & Carpenter 5.
Seo, Chung, Rim & Jeong 8.
Percent of Non-Overlapping Data بحث و نتيجه گيري هدف اصلي اين پژوهش بررسي تأثير درمان مبتني بر پذيرش وتعهد بر اجتناب ازتجربه ، ناگوييخلقي و تنظيم هيجان در بيماران ديابت نوع يک بود.
همسوبا اين يافته ، نيکولاس و همکاران (٢٠٢٠) نيز در مطالعات خود نشان دادند که مداومت بر تکنيک هاي درمان مبتني بر پذيرش وتعهد بر کاهش اجتناب رفتاري به صورت مؤثري تأثيرگذار است .
تنظيم هيجان از جمله اهداف مهم ديگر در اين مطالعه بود که تکنيک هاي مختلف درمان مبتني بر پذيرش وتعهد تأثير قابل توجهي بر آنها و آگاهي افراد از تجارب خود داشته است .
بطورخلاصه ، درمان مبتني بر پذيرش وتعهد بر اجتناب از تجربه ، ناگوييخلقي و تنظيم هيجان مبتلايان به ديابت نوع يک تاثيرگذار بود.