چکیده:
رشد روزافزون تقاضای انرژی الکتریکی، کاهش منابع فسیلی، آلودگیهای حاصل از مصرف سوختهای فسیلی و اهمیت امنیت انرژی، برنامهریزی در خصوص استفاده از تکنولوژیهای مختلف تولید برق را ضروری ساخته است. در این مقاله با استفاده از مدلسازی ریاضی و دادههای صنعت برق، سهم بهینه هر یک از فناوریهای سیکل ترکیبی توربین گازی، بخاری، توربین گازی، بادی کوچک، بادی بزرگ، فتوولتاییک کوچک، فتوولتاییک بزرگ، خورشیدی- حرارتی، برقآبی کوچک، برقآبی بزرگ، هستهای و زمینگرمایی برای تولید برق طی سالهای 2016 تا 2040 با استفاده از یک مدل برنامهریزی خطی مشخص شده است. هدف از مدلسازی ریاضی، تعیین ترکیبی از گزینههای عرضه ممکن با کمترین هزینه است به طوری که قادر به برآورده کردن تقاضای انرژی باشند. نتایج نشان میدهد سهم تکنولوژیهای گازسوز بهطور چشمگیری کاهش مییابد، جایگزین این فناوریها عمدتا انرژیهای تجدیدپذیر است. نیروگاههای خورشیدی و بادی مهمترین تکنولوژیهای تجدیدپذیر خواهند بود و در سالهای پایانی سهم قابل توجهی خواهند داشت.
<p class="00" style="text-align:justify;text-justify:kashida;text-kashida:0%;
direction:ltr;unicode-bidi:embed">Growing demand for electricity, reduction of fossil fuels, pollution from fossil fuels, and the importance of energy security have made it essential to plan for the use of alternative power generation technologies. In this paper using a mathematical programming and power industry data, the optimal share of different technologies for power generation consists of combined cycle gas turbine, steam, gas turbine, small wind, big wind, small photovoltaic, large photovoltaic, solar-thermal, small hydroelectric, large hydroelectric, nuclear and geothermal has been determined during 2016-2040. The purpose of the mathematical modeling is to determine the combination of possible supply options at the lowest cost so that they are able to meet the energy demand. The results showed that the share of gas consuming technologies will decrease dramatically, replacing mainly with renewable technologies. Solar and wind power plants will be the most important renewable technologies and will have a significant share in the last years.
خلاصه ماشینی:
در اين مقاله با استفاده از مدلسازي رياضي و داده هاي صنعت برق ، سهم بهينه هر يک از فناوريهاي سيکل ترکيبـي توربين گازي، بخاري، توربين گازي، بـادي کوچـک ، بـادي بـزرگ ، فتوولتاييـک کوچـک ، فتوولتاييـک بـزرگ ، خورشيدي- حرارتي، برق آبي کوچک ، برق آبي بزرگ ، هسته اي و زمين گرمايي براي توليد برق طي سال هاي ٢٠١٦ تا ٢٠٤٠ با استفاده از يک مدل برنامه ريزي خطي مشخص شده است .
نمودار منحني تداوم بار، سال مبنا: ابتداي سال ١٣٩٤ مأخذ: آمار تفصيلي صنعت برق شکل ٦ نيز پيش بيني تقاضاي نهايي (سالانه ) براي الکتريسيته را که بر اسـاس يـک تخمـين سـاده طي رشد نمايي با نرخ متغيـر (کاهنـده ، از ٣% تـا ٢/٥% در سـال ) و بـا اسـتفاده از تعـديل و بـه روز رساني پيش بينيهاي انجام شده توسط دفتر برنامه ريزي توليد توانير (١٣٨٥) و آژانـس بـين المللـي انرژيهاي تجديدپذير (٢٠١٦) به دست آمده است ، در بر دارد.
ميزان بهينه توسعه ظرفيت و توليد برق تکنولوژيهاي نيروگاهي در دوره موردمطالعه (مگاوات ) (رجوع شود به تصویر صفحه) مأخذ: نتايج تحقيق همان طور که مشاهده ميشود اگر چه سـهم تکنولـوژيهـاي گازسـوز بـه طـور چشـم گيـري کاهش مييابد، اما همچنان مهم ترين تکنولوژي در توليد انرژي الکتريکي محسوب ميشـوند؛ بـا اين تفاوت که در سايه محدوديت هاي انرژيهاي تجديدپذير، تنها سيکل ترکيبي فرصـت توسـعه ظرفيت را مييابد.
Y. (2011), “The long-term Forecast of Taiwan's Energy Supply and Demand: LEAP Model Application”, Energy Policy, No. 39, pp.