چکیده:
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری، مداخله مختصر و مداخله ترکیبی بر حمایت اجتماعی بهبودیافتگان کووید -19 شهر اندیمشک انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. نمونه پژوهش شامل 80 نفر از بهبودیافتگان ویروس کووید-19 که تحت پوشش مراکز خدمات جامع سلامت شهر اندیمشک بودند که به روش هدفمند انتخاب و در گروههای آزمایش و گواه (هر گروه 20 نفر) بطور تصادفی گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقهای در هفته یک بار تحت مداخلات رفتار درمانی شناختی قرار گرفت و گروه کنترل مداخلهای را دریافت نکرد. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه حمایت اجتماعی فیلیپس و همکاران استفاده شد و برای آزمون فرضیههای پژوهش از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافتهها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که میانگین نمرات حمایت اجتماعی در درمان شناختی رفتاری، مداخله مختصر و مداخله ترکیبی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون بین گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معنادار داشته است (05/0>P). نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده نتیجهگیری میشود که درمان شناختی رفتاری، مداخله مختصر و مداخله ترکیبی بر حمایت اجتماعی بهبودیافتگان کووید 19 شهر اندیمشک موثر بوده است و بین اثربخشی این سه رویکرد درمانی تفاوت وجود دارد.
Purpose: The present study was conducted with the aim of comparing the effectiveness of cognitive-behavioral therapy, brief intervention and combined intervention on the social support of those who have recovered from Covid-19 in Andimeshk. Methods: The current research method was a semi-experimental type with a pre-test-post-test design with a control group. The research sample includes 80 people who have recovered from the Covid-19 virus, who were covered by comprehensive health service centers in Andimeshk city, who were selected in a purposeful way and randomly assigned to experimental and control groups (20 people in each group). The experimental group underwent cognitive behavioral therapy interventions for 8 sessions of 90 minutes once a week, and the control group did not receive any intervention. Phillips et al.'s social support questionnaire was used to collect data, and covariance analysis was used to test research hypotheses. Results: The results of the research showed that the average scores of social support in cognitive behavioral therapy, brief intervention and combined intervention in the pre-test and post-test stages had a significant difference between the experimental and control groups (P<0.05). Conclusion: According to the obtained results, it is concluded that cognitive behavioral therapy, brief intervention and combined intervention have been effective on the social support of those who have recovered from Covid-19 in Andimeshk city, and there is a difference between the effectiveness of these three treatment approaches.
خلاصه ماشینی:
برخي از پژوهشگران ، حمايت اجتماعي را ميزان برخورداري از محبت ، همراهي، مراقبت ، احترام ، توجه ، و کمک دريافت شده از سوي افراد و گروه هاي ديگر نظير اعضاي خانواده ، دوستان ، و افراد مهم براي فرد تعريف کرده اند (گرومن ، اشنايدر و کوتس ، ١٣٩٨).
آيا درمان شناختي-رفتاري، مداخله مختصر و مداخله ترکيبي بر کاهش افسردگي بهبوديافتگان کوويد ١٩ در مرحله پيگيري پايدار بوده و با يکديگر تفاوت معناداري دارند؟ روش پژوهش طرح مورد استفاده در اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون -پس آزمون و پيگيري با گروه گواه بود.
نتايج نشان داد که ميانگين نمرات حمايت اجتماعي در درمان شناختي رفتاري، مواخله مختصر و مداخله ترکيبي در مراحل پيش آزمون و پس آزمون بين گروه هاي آزمايش و کنترل تفاوت معنادار داشته است .
با توجه به نتايج به دست آمده نتيجه گيري ميشود که درمان شناختي رفتاري، مداخله مختصر و مداخله ترکيبي بر حمايت اجتماعي بهبوديافتگان کوويد ١٩ شهر انديمشک موثر بوده است و بين اثربخشي اين سه رويکرد درماني تفاوت وجود دارد.
نتايج اين پژوهش در مورد اثربخشي رويکرد شناختي رفتاري بر حمايت اجتماعي با پژوهش ميرشفيعي و محمد پور (١٣٩٧)؛ ميرشفيعي، محمدي پور و رحيم آبادي (١٣٩٥) همسو است .
Ghazanfari 4 / / / / Abstract Aim: The present study was conducted with the aim of comparing the effectiveness of cognitive-behavioral therapy, brief intervention and combined intervention on the social support of those who have recovered from Covid-19 in Andimeshk.