چکیده:
ادبیات پایداری، زیرمجموعه ای از ادبیات سیاسی متعهد به جامعه است که در متن زندگی مردم و درتحولات اجتماعی به وجود میآید و ریشه در گذشتههای دور دارد. دفاع از فرهنگ و مقابله با هجوم بیگانگان خارجی و ستم و بیداد داخلی، موجب رشد این نوع ادبی شد. بررسی جامعه شناسی متون ادبی نشان می دهد در جوامع کهن ایرانی، مردم کمتر فرصت حضور در جامعه و اظهار نظر داشتند و فقط معدودی از سخنوران و اندیشمندان ادبیات فارسی، در آثار خود به ادبیات سیاسی و پایداری توجه نشان دادهاند و این گونه از ادبیات در روزگار معاصر – و بعد از مشروطیت - نظم مییابد و نام گذاری میشود اما به عنوان یکی از نمودهای ادبیات سیاسی- اجتماعی ایران زمین، میتوان نمونههایی از آن را در آثار باقیمانده قبل و بعد از اسلام دید و دانست. پایداری، فصلِ مقوّم ادبیات است که ریشه در عمق فرهنگ و ادب ایران دارد در این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی ابتدا تعاریف و تاریخچهای در باره موضوع ارائه میشود و پس از آن، با بررسی جامعه شناسی سیاسی ادوار و متون نثر فارسی نمونههایی که بیانگر جلوههایی از ادب پایداری در ادوار مختلف پیش از مشروطه است مورد بررسی و تحلیل قرار میگیرند تا مشخص شود در پیشینهی کشور ما و در مقابل تهاجمات بیگانگان، نهضتهایی شکل گرفت و در متون ادبی نیز تأثیر گذاشت که می توان آنها را جلوه هایی از ادب پایداری دانست و ثابت کرد ادبیات سیاسی در تاریخ ادبی این سرزمین، سابقه ای دیرین دارد.
Sustainability literature is a subset of political literature committed to society that arises in the context of people's lives and social change and is rooted in the distant past and defending culture and countering the invasion of foreigners and domestic oppression. It led to the growth of this type of literature. In ancient Iranian societies, for some reason, people had less opportunity to participate in society and comment, and only a limited number of speakers and thinkers of Persian literature in their works have paid attention to sustainability literature and this type of literature in contemporary times - and After constitutionalism, it is arranged and named, but as one of the manifestations of the socio-political literature of Iran, examples of it can be seen and considered in the remaining works before and after Islam. Sustainability is a strong chapter of literature that is rooted in the depth of Iranian culture and literature. Various pre-constitutional issues are examined and analyzed to determine that in the history of our country and in the face of foreign invasions, movements were formed and also influenced in the texts of prose and prose, which can be considered and proven as manifestations of stability literature. Political literature has a long history in the literary history of this land.
خلاصه ماشینی:
در جوامع کهن ايراني، بنا بر علل و دلايل متعددي مردم کمتر فرصت حضور در جامعه و اظهار نظر داشتند و فقط افراد محدود و معدودي از سخنوران و انديشمندان ادبيات فارسي، در آثار خود به ادبيات پايداري توجه نشان داده اند و اين گونه از ادبيات در روزگار معاصر – و بعد از مشروطيت - نظم و ترتيب مييابد و نام گذاري ميشود اما به عنوان يکي از نمودهاي ادبيات سياسي- اجتماعي ايران زمين ، ميتوان نمونه هايي از آن را در آثار باقيمانده قبل و بعد از اسلام مشاهده نمود و دانست که در نثر پايداري قبل از مشروطه ، اهل قلم با پيروي از نهضتهايي خاص و با بهره از گونه اي طنز و اعتراض ، روحيۀ مقاومت را در فرهنگ ما تقويت ميکردند و بر اين اساس ميتوان گفت ؛ پايداري، فصلِ مقوّم ادبيات است که ريشه در عمق فرهنگ و ادب ايران دارد و ميشود آن را يکي از بنمايه هاي اساسي ادبيات فارسي دانست که در ادوار مختلف جلوه دارد هر چند که در دوران معاصر و متأثر از رخدادهاي سياسي، نقش و حضور مردم در صحنه هاي اجتماعي نمود بيشتري دارد و به تبع آن ، ادبيات پايداري شاخصه هاي بيشتري مي يابد و ضوابطي خاص براي ان تعريف مي شود.