چکیده:
حقوق بینالملل فضای مجازی در فرایند تکوین و شکلگیری هنوز در مرحلة آغازین خود میباشد و نهادها و مراجع ذی صلاح بینالمللی در موضوعات مختلف مرتبط با فضای مجازی در حال رایزنی هستند. با این همه کنشگران این حوزه در خصوص اصولی چون اصل آزادی اطلاعات، حق حریم خصوصی، اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورها و هم چنین اصل منع توسل به زور در فضای سایبری به اجماع رسیده و مقررات و اسناد الزام آوری را در این راستا تصویب و در گسترة جهانی اجرایی نمودهاند ، ماهیت فضای مجازی نیازمند بررسی و شناخت کافی آن جهت تعمیم قواعد حقوقی فضای حقیقی به آن فضا می باشد . در این راستا مفاهیمی مانند مسئولیت مدنی و مسئولیت کیفری و و به ویژه مسئولیت بین المللی و مصادیق آنها در فضای مجازی باید بررسی و تطبیق داده شود . که در مقاله حاضر مورد تحلیل و تشریح قرار گرفته است.
The international law of cyberspace is still in its initial stage of development and formation and the relevant international institutions and authorities are consulting on various issues related to the cyberspace. However, all the actors in this field have reached a consensus regarding such principles as the principle of freedom of information, the right to privacy, the principle of non-interference in the internal affairs of countries, as well as the principle of prohibiting the use of force in cyberspace, and the binding regulations and documents have been approved and implemented in a global scale in this regard. The nature of the cyberspace needs to be studied and analyzed enough to be able to apply the legal rules of the real space to that space. In this regard, concepts such as the civil responsibility, the criminal responsibility and, especially, the international responsibility and their instances and proofs in cyberspace must be analyzed and adapted. This issue has been covered by the present article
خلاصه ماشینی:
کليد واژگان : حقوق بين الملل ، فضاي مجازي، حريم خصوصي، عدم مداخله ، منع توسل به زور مقدمه امروزه اينترنت با توجه به ويژگيهاي منحصر به فرد خود آثار شگرفي بر کليه سطوح حقوقي و سياسي جامعه بين المللي گذارده است ، توسعه روز افزون اينترنت به گونه اي بوده که اگر در چند دهه پيش ، صرفا ارگان هاي دولتي و مراکز تحقيقاتي واشخاص خاص ، امکان بهره برداري و فعاليت در فضــاي مجازي داشــتند، در حال حاضــر حتي افراد عادي نيز براحتي ميتوانند به اين پديده بي نظير عصــر اطلاعات دسترسي يابند.
(نمک دوست تهراني، ١٣٩٢: ٢٧) با توجه به امکان فعاليتهاي مختلف در فضــاي مجازي وظهور واژگاني مثل «جرايم مجازي ، شــبه جرايم مجازي »، «تجارز در فضــاي مجازي »، «تروريسم مجازي ، اين سوال مطرح شده که آيا اين فضا با داشتن آثار حقوقي قابل توجه ، نياز به حقوق جديد دارد با اينکه قواعد داخلي و بين المللي موجود ميتواند پاسخگوي وضعيت حقوقي آن باشد؟ امروزه ديگر دولتها نمي توانند نســبت به تنظيم حقوقي فضــاي مجازي بي اعتنا بوده و آنرا را به خود کاربران و با ارائه کنندگان خدمات اينترنتي واگذار نمايند.