چکیده:
کیفیت زندگی و ضرورت پرداخت به آن یکی از موضوعات اساسی است که چگونگی زیست اجتماعی را مورد بررسی قرار میدهد. عوامل مختلفی هستند که بر کیفیت زندگی اثرگذارند در این بین، دینداری یکی از منابع اثرگذار در کیفیت زندگی تلقی میشود که از طریق میانجیگرهای اعتماد و مشارکت اجتماعی میتواند تاثیرات متفاوتی در کیفیت زندگی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دینداری روی کیفیت زندگی شهروندان منطقه پردیسان قم از طریق میانجیگرهای اعتماد و مشارکت اجتماعی است. این پژوهش به روش پیمایشی و با ابزار پرسشنامه انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیۀ افراد پردیسان قم به تعداد 200000 نفر بوده است. روش نمونهگیری این پژوهش به شیوة خوشهای چند مرحلهای در بین 384 نفر از شهروندان پردیسان قم انجام گرفته و دادههای پرسشنامهها در نرمافزار آماری 24SPSS و 24 AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج بررسی مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد تاثیر دینداری بر کیفیت زندگی 08/0، تاثیر دینداری بر مشارکت اجتماعی برابر 47/0، روی اعتماد اجتماعی برابر 18/0، مشارکت اجتماعی روی کیفیت زندگی برابر 29/0، اعتماد اجتماعی روی کیفیت زندگی برابر 55/0، تاثیر دینداری از طریق میانجیگر مشارکت اجتماعی روی کیفیت زندگی برابر 14/0، و از طریق اعتماد اجتماعی برابر 099/0 ارزیابی شد. بنابراین فرضیههای تحقیق به غیر از تاثیر مستقیم دینداری روی کیفیت زندگی تایید شده است.
Quality life and the need to pay attention to it, one of the main issues is how to study biosociality. The impact of various economic factors, the quality of social and cultural relations have been able to affect the quality of life, in the meantime, religiosity is considered as one of the influential sources in the quality of life. The aim of current study was to investigate the effect of religiosity on the quality of life of citizens of Pardisan region of Qom through mediators of trust and social participation.This research was conducted by using survey method and questionnaire. The statistical population of this study included all urban households of Pardisan Qom with 200,000 people. The sampling method was performed in a multi-stage cluster method among 384 urban households and the data of the questionnaires were analyzed in SPSS24 and AMOS24 statistical softwares.The results of structural equation modeling showed the effect of religiosity on social participation equal to 0.47, on social trust equal to 0.18, social participation on quality of life equal to 0.29, social trust on quality of life equal to 0.55, the effect of religiosity through mediation, if social participation on quality of life is estimated at 0.14, and through social trust at 0.099. Therefore, research hypotheses except for the direct impact of religiosity on quality of life have been confirmed.
خلاصه ماشینی:
بنابراین ، یکی از عوامل اثرگـذار در وضعیت کیفیت زندگی افراد، میزان دین داری اسـت کـه بـر اسـاس آن، دیـن یکـی از ارکان اصلی جامعه بوده و در طول زمان، با وقوع تغییرات در میزان دین داری افراد جامعـه ، میزان انسجام اجتماعی ، نحـوة جامعـه پـذیری افـراد و انسـجام فکـری آنهـا، جهـت گیـری زندگی افراد جامعـه در رفـع مشـکلات و مسـائل اجتمـاعی بـا دگرگـونی همـراه مـی شـود (حیدرخانی و همکاران، ١٣٩٦: ٣٤).
ایمان و حیدری (١٣٩٩) در تحقیقـی بـه بررسـی تـأثیر سـرمایه اجتمـاعی بـر کیفیـت زندگی شهری شهروندان اصفهانی با استفاده از مـدلسـازی معـادلات سـاختاری روی ٤٠٠ نفر از شهروندان ١٨ تا ٦٥ سال پرداختند، که نتایج بدست آمده حاکی از این بود که متغیر سرمایه اجتماعی بیشترین تأثیر را به صورت مستقیم بر کیفیت زندگی داشته است .
بررسی فرضیات فرضیه اول: به نظر می رسد دین داری با میانجیگری متغیر اعتماد و مشارکت اجتمـاعی بر کیفیت زندگی شهروندان منطقه پردیسان مؤثر است .
با توجه به نتایج بدست آمده در جدول ٤ تأثیر دین داری از طریق میانجیگر مشارکت اجتماعی (٠/١٣٦) و از طریق میانجیگـر اعتمـاد اجتمـاعی (٠/٠٩٩) روی کیفیـت زنـدگی تأیید میشود و نشان از بالا بودن میزان نقش میـانجیگـری مشـارکت اجتمـاعی نسـبت بـه اعتماد اجتماعی در تقویت کیفیت زندگی دارد.
تأثیر دیـن داری از طریـق متغیـر میـانجی گـر مشـارکت اجتماعی و از طریق متغیر میانجی گر اعتمـاد اجتمـاعی روی کیفیـت زنـدگی نشـان از بـالا بودن میزان نقش میانجی گری مشارکت اجتمـاعی نسـبت بـه اعتمـاد اجتمـاعی در تقویـت کیفیت زندگی دارد.