چکیده:
حریم خصوصی، قلمرویی از زندگی شخصی هر فرد است که نباید بدون رضایت و اذن در آن وارد شد. در حقوق اسلامی و فقه امامیه لزوم احترام به حق حریم خصوصی افراد به طور بسیار ویژهای مد نظر قرار گرفته است. در قانون اساسی جمهوری اسلامی و نیز قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات و قانون نحوه مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت غیرمجاز میکنند، نیز به برخی از مصادیق حریم خصوصی اشاره شده است. در بررسی ادلهی فقهی و مواد قانونی، گردآوری و انتشار اطلاعات خصوصی شهروندان حرام و ممنوع میباشد مگر به موجب قانون و با رعایت ضوابط مربوطه.
خلاصه ماشینی:
همچنين در تعريفي جامع ، حريم خصوصي قلمرو زندگي هر فرد دانسته شده است که نوعاً يا عرفاً و يا با اعلان قبلـي، انتظـار دارد ديگران بدون رضايت وي به اطلاعات راجع به آن قلمرو دسترسي نداشته باشند يا به آن قلمرو وارد نشـوند يـا بـه آن قلمـرو نگاه يا نظارت نکنند يا به هر صورت ديگري وي را در آن قلمرو مورد تعرض قرار ندهند (انصاري، ١٣٨٧).
آيين نامه ي اجرايي قانون انتشار و دسترسي آزاد به اطلاعات ، حريم خصوصي را قلمرويي از زندگي شخصي فرد معرفي کـرده است «که انتظار دارد ديگران بدون رضايت يا اعلام قبلي وي يا به حکم قانون يا مراجع قضايي آن را نقض نکننـد؛ از قبيـل حـريم جسماني، وارد شدن ، نظاره کردن ، شنود و دسترسي اطلاعات شخصي فرد از طريق رايانه ، تلفن همراه ، نامه ، منزل مسکوني، خودرو و آن قسمت از مکان هاي اجاره شده ي خصوصي نظير هتل و کشتي هم چنين آن چه حسب قانون ، فعاليت حرفـه اي خصوصـي هـر شخص حقيقي و حقوقي محسوب ميشود؛ از قبيل اسناد تجاري و اختراعات و اکتشافات .
در ادامه براي شناسايي وجوب رعايت حريم خصوصي و همچنين حرمت ناديده انگاشتن آن به بررسي ادله ميپردازيم : ١-٢-١- دلايل با استناد به قرآن کريم در آيات قرآن احترام به حريم خصوصي افراد مورد تأکيد واقع شده است و تجاوز به حـريم خصوصـي افـراد، گنـاه و مسـتوجب تعزير و عقوبت اخروي دانسته شده است .