چکیده:
از نظر جامعهشناختی، روحانیت چه در نظام دینی شیعی چه در نظاممسیحی کاتولیک، یک صنف نیست، بلکه یک نهاد دینی تلقی میشود که نقشهای اجتماعی گستردهای بهویژه در جامعۀ ما بر عهده دارد. بدون تردید، حلقۀ وصل این نهاد با جامعه، زمانی مطلوب جلوه خواهد کرد که این نهاد در کنشهایی که بواسطه ارتباطی که با جامعه دارد، امر اخلاق و قواعد اخلاقی را بهطور شایسته رعایت کند. از طرف دیگر، ایفای این نقشها در جامعه توسط روحانیت باید بهگونهای باشد که شرایط گسترش اخلاق را در جامعهفراهم کند. این توضیح، این پرسش کلی را در اذهان ایجاد میکندکه اساساً روحانیت چگونه میتواند با ایفای نقشهای اجتماعی خود در هر دو بخش، یعنی رعایت اخلاق و قواعد اخلاقی و گسترش اخلاق در جامعه، مؤثر باشد.
From a sociological point of view, the clergy is not a guild in both the Shia religious system and the Catholic Christian system, but is considered a religious institution that has extensive social roles, especially in our Iranian society. Undoubtedly, the link of this institution with the society will be favorable when the matter of ethics and the observance of moral rules by this institution in its actions due to its relationship with the society are duly respected. On the other hand, playing these roles in the society by the clergy should be in such a way as to provide the conditions for the expansion of ethics in the society. This explanation raises the general question in the mind that basically, how can the clergy be effective in both areas, i.e., observing ethics and moral rules and spreading ethics in the society through its social roles.
خلاصه ماشینی:
به نظر حضرتعالی با توجه به این تقسیم بندی که به نظــر میرســد تقسـیم بندی جـامعی اســت ، چــه عــواملی موجـب گســتردگی نقش های اجتماعی روحانیت در مقایسه با دیگر نهادها و کارگزاران اجتماعی در جامعۀ ایران شده است ؟ در پاسخ به چرایی بسـط نسـبی موقعیـت اجتمـاعی روحانیـت و تنـوع نقش هـای محول آن در مقایسه با دیگر عوامل و کارگزاران اجتمـاعی بـه چنـد عامـل میتـوان استناد کرد: شـرافت و قداسـت ذاتـی دیـن ، دیـن داری و دیـن ورزی عمـوم ، سـیطرٔە گفتمانی دین بر تمامیت زندگی، پهنایی و ژرفایی حضـور دیـن در سـازمان زنـدگی به مثابۀ روح دمیده در سطوح انفسی و آفاقی جامعه ، گسترٔە حداکثری نظام حکمی و اخلاقی دین برای پوشش دهی هنجاری به همۀ عرصه های کنشی، نیاز شـدید جامعـه بعد از انقلاب به بهرهگیری حداکثری از ظرفیت های فرهنگ دینـی بـا هـدف تـأمین ملزومات زیسـت متشـرعانه در عرصـه های مختلـف (بـه ویژه در حـوزٔە نهادسـازی)، مرجعیـت انحصـاری روحانیــت بــرای تــأمین ملزومــات معنـایی زیسـت مؤمنانــه در ساحت های مختلف حیات اجتماعی، اعتماد عمومی و تعلق خاطر مـردم بـه ایـن قشـر به تبع انتساب آنها به دین ، میراثداری رسالت انبیا و ثبت پیشینۀ مثبت عملکرد آنها در تاریخ ؛ برخورداری نسبی آنها از ویژگیهای اعتقادی و اخلاقی دین محور به تبع اقتدای حداکثری به تعالیم دین ، تخصص و تمحـض آنهـا در دانش هـا و اطلاعـات خاص دینـی، تعهدمنـدی نظـری و عملـی بـه تبلیـغ و تـرویج تعـالیم دیـن ، احسـاس مسئولیت اجتماعی در قبال فرهنگ عمومی و جامعۀ انسانی (نه فقط فرهنگ دینـی و جامعۀ مؤمنان)، کنشگری تمام وقت در تحقق اهـداف و تـأمین انتظـارات فرهنگـی و معنوی جامعه ، تلبس به لباس خـاص و تمـایزبخش (دارای اعتبـار ارزشـی)، حضـور همه جایی و دسترسی نسبتاً آسان ، توانمندی نسبی در پاسـخ دهی بـه سـؤالات و رفـع شبهات معرفتی، عقیدتی، ارزشی، هنجاری و رفتاری در قلمرو فرهنگ دینی؛ نبـودن رقیب و بدیل مقبـول و متنفـذ (دسـت کم تـا ایـن مرحلـه )، دسـتیابی بـه فرصـت ها و امکانات نقش آفرینی وسیع به یمـن انقـلاب اسـلامی و برخـورداری از حمایت هـای همه جانبۀ نظام اسلامی.
The Ethics of Prayer in The Month of Ramadan Based on the Content Analysis of Ṣaḥīfa al-Sajjādīyya; The Supplications Forty four and Fortyfive Fatemeh Alaee Rahmani ,Zahra Sarfi , Masomeh Khazaali Abstract After the Holy Quran, The Infallible Imams’ speeches are the main sources in explaining Islamic teachings.