چکیده:
در کنار عواملی همچون هوای نفس و شیطان، گرایش به دنیای مذموم یکی از عوامل سقوط انسان محسوب میشود. ازاینرو باید دنیای مذموم و آثار آن را شناخت و برای فاصله گرفتن از آن کوشید. شناخت دنیای مذموم، آثار و مفاسد گرایش به آن و نیز راهکارهای دوری از آن با تاکید بر دیدگاهآیتالله مصباح یزدی، مسئله مقاله حاضر بهشمار میرود. نتایج این تحقیق که با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی صورت گرفته، حاکی از آن است که گرایش به دنیای مذموم میتواند منشا گناهان و انحرافات، محرومشدن از معنویات، کفر، ترس و سختی هنگام مرگ گردد. ازاینرو برای دوری از دنیای مذموم در حوزه بینشی، باید عبرتآموزی و درک حقیقت دنیا و اصالت ندادن به آن را تقویت کرد؛ در حوزه گرایشی با بهرهگیری از الگوهای معنوی میتوان کشش به سوی دنیا را کاهش داد؛ و در حوزه رفتاری، همنشینی با انسانهای زاهد، تلاوت قرآن، توسل به معصومان و عمل به ضد میتوان روحیه دنیاگرایی را مهار کند.
Along with factors such as ego and Satan, tendency towards the reprehensible world is considered one of the factors of human downfall. Therefore, one should know the reprehensible world and its effects and try to distance his/herself from it. Understanding the reprehensible world, its effects and corruptions, as well as ways to avoid it, with emphasis on Ayatollah Masbah Yazidi's point of view, is the problem of this article. Using a descriptive-analytical method, the findings show that, the tendency towards the reprehensible world can be the source of sins and deviations, deprivation of spirituality, disbelief, fear and hardship at the time of death. Therefore, in order to stay away from the reprehensible world in the field of vision, it is necessary to strengthen the learning and understanding of the truth of the world and refrain from giving it originality. Also, in the field of orientation, the tendency towards the world should be reduced by using spiritual patterns. In the field of behavior, sitting together with ascetic people, reciting the Qur'an, appealing to the Infallible and doing the opposite can curb the spirit of worldly orientation in man.
خلاصه ماشینی:
آثار و مفاسد گرايش به دنياي مذموم و راهکارهاي دوري از آنبا تأکيد بر ديدگاه آيتالله مصباح يزدي محمد پيمان/ كارشناس ارشد تربيت مربي اخلاق مؤسسة آموزشي و پژوهشي امام خميني( mopeyman3553@gmail.
نوشته حاضر درصدد است با تأکيد بر ديدگاه آيتالله مصباح يزدي، ابتدا آثار و مفاسد گرايش به دنياي مذموم را بررسي نموده، سپس راهکارهايي را براي دوري از آن، در سه حوزه بينشي، گرايشي و رفتاري ارائه دهد.
امام خميني( در تعريف «دنيا» مينويسد: فقير گويد که ميتوان گفت که دنيا گاهي گفته ميشود به نشئه نازله وجود که دار تصرم و تغيير و مجاز است؛ و آخرت به رجوع از اين نشئه به ملکوت و باطن خود که دار ثبوت و خلود و قرار است (موسوي خميني، 1373، ص 120).
در اين صورت انسان نگاه استقلالي (مصباح يزدي، 1388، ص 26) به دنيا خواهد داشت و آن را هدف ماندن (جوادي آملي، 1378، ص 135) خود قرار ميدهد.
اين نوشتار اگرچه کوشيده است نظرات آيتالله جوادي آملي و امام خميني( درباره «آثار و مفاسد گرايش به دنياي مذموم و راهکارهاي دوري از آن» را بيان نمايد، اما تأکيدش بر نظرات آيتالله مصباح يزدي است.
بنابراين لازم است بينش خود را نسبت به دنيا تصحيح کنيم و بيابيم که زندگي انسان منحصر به زندگي دنيايي او نيست، بلکه در وراي اين دنيا، يک زندگي جاودانه براي انسان وجود دارد (مصباح يزدي، 1391 ب، ج 1، ص 199).