خلاصه ماشینی:
"همچنان که شما هم در شعر <کاسه آب دیوژن> به نوعی به آن پرداختهاید: من و دریا غزلی ناب سرودیم از تو غزلی مثل تو نایاب سرودیم ازتو هنوز خیالاتی ام به شتاب انسان امروز به کاسهی آب دیوژن به بی وزنی میاندیشم و ...
۩ در واقع میتوان گفت اشاره به همان <آن> شاعرانه که بن مایه هر شعری است؟ • واژهی قشنگی به کار بردید: <آن> که می تواند یک منظومهی بلند از شاعر بیرون بکشد و یا یک حرف که آن هم میتواند شعریت داشته باشد و این دیگر دست خود شاعر است اما همچنان که گفتم زمانه بر سر ما چنان آورده که ما را دچار عصاره گیری کرده است."