چکیده:
فضای سایبری با فراهم آوردن سطوح بالایی از اطلاعات و ارتباطات و سرگرمی ها، بخش جدایی ناپذیر زندگی اطفال می باشد. حق اطفال به دسترسی به فضای سایبر در جهت برخورداری از حقوق اساسی خود مانند حق بر آموزش، حق بر آزادی بیان و اطلاعات، حق بر تفریح و سرگرمی و حق بر شرکت در اجتماعات، بی تردید نیازمند محیطی امن و مطلوب می باشد. فضای سایبر با وجود منافع بیشمار، به واسطه جرایم گسترده و پیچیده و عدم آگاهی و نبود بستر قانونی منجر به آسیب های زیادی برای اطفال بوده، که امنیت روانی و اخلاقی اطفال را به عنوان سرمایه های انسانی جوامع در خطر قرارداده است. با توجه به یافته های این پژوهش خشونت علیه اطفال بطور گسترده در فضای سایبری در تمام جهان در جریان بوده است و بنا به اسناد و گزارشات بین المللی، ضروری است که دولت ها بر اساس تعهدات خود راهکارهایی را در حمایت از اطفال در جهت مقابله و پیشگیری از این آسیب ها و جرایم بکار گیرند. از جمله به وسیله، همکاری بین المللی و پیوستن به کنوانسیون ها و راهکارهای جهانی، پایندی به اجرای حقوق اطفال، قانونگذاری در حمایت از اطفال، استفاده از نرم افزارهای فیلترینگ، و گسترش و تقویت سواد راسانه ای شهروندان، فضای سایبری را تا حدود زیادی به مکانی امن برای استفاده اطفال بدل نمود. شیوه گردآوری داده ها در مقاله حاضر کتابخانهای بوده و از روش توصیفی تحلیلی برای بررسی، تجزیه و تحلیل داده ها و شواهد استفاده شده است.
Cyber space is an integral part of children's life by providing high levels of information, communication and entertainment. The right of children to access the cyberspace in order to enjoy their fundamental rights such as the right to education, the right to freedom of expression and information, the right to entertainment and the right to participate in social gatherings, undoubtedly requires a safe and favorable environment. The cyberspace, despite its numerous benefits, has led to many harms to children due to widespread and complex crimes and lack of awareness and lack of legal framework, which has endangered the psychological and moral security of children as the human capital of societies. According to the findings of this research, violence against children has been widespread in the cyber space all over the world, and according to international documents and reports, it is necessary that governments, based on their commitments, provide solutions to protect children in order to deal with and Prevent these injuries and crimes. Among other things, by means of international cooperation and joining global conventions and solutions, following the implementation of children's rights, legislation to protect children, using filtering software, and expanding and strengthening citizens' media literacy, the cyberspace has been greatly improved. It became a safe place for children to use.
خلاصه ماشینی:
در اوایل تاریخ ظهور اینترنت دولت ها جدی بودن مسائل مربوط به حمایت اطفال در اینترنت را مورد توجه قرار دادند و از طریق پروتکل دوم اختیاری فروش اطفال ، فحشا و هرزه نگاری اطفال و تاثیرگذاری بر قوانین بین المللی قانونگذاری غیرقانونی اعلام نمودن استفاده از تصاویر آنلاین سوء استفاده از اطفال (٢٠١٤١٤,Livingstone) اکثر تلاشهای ملی و بین المللی از حقوق اطفال به محافظت پرداخته است از جمله حفاظت در مقابل تمام اشکال سوء استفاده و استثمار جنسی و سوء استفاده جنسی اما اقدامات فعلی شامل یک چارچوب قانونی قوی برای طبقه بندی محتوای غیر قانونی و فعالیت در اینترنت که شامل سوء استفاده جنسی از اطفال است ، که کشورها عضو آن هستند یا در حال انجام فرآیند انتقال به قانون ملی هستند.
(٤ :٢٠١٤,Livingstone) برخی حقوقدانان بهترین منافع اطفال را سه اصل اساسی میدانند که عهدنامه حقوق اطفال به آن پرداخته و شامل «برطرف نمودن نیازهای اساسی، حفاظت در برابر غفلت و سوء استفاده ، و مشارکت اطفال در خانواده و جامعه » میباشد که یک نقطه شروع برای بررسی حقوق اطفال در فضای مجازی را ارائه میدهد که توسط یونیسف در دهمین سالگرد تصویب کنوانسیون حقوق اطفال که در نشستی که در نروژ برگزار شد مطرح گردید که به چالش اسلو معروف است برای به رسمیت شناختن اهمیت رسانه ها و اطلاعات به عنوان یک زمینه مرتبط برای تحقق حقوق اطفال (٢٠١٤٥,Livingstone) ماده ١٩ معاهده حقوق اطفال در تبیین نقش دولت ها اشاره مینماید که دولت های عضو موظف هستند از اطفال در برابر کلیه اشکال خشونت جسمی یا روانی، صدمه یا آزار، غفلت یا رفتار توام با سهل انگاری، سوء رفتار، بهره کشی، از جمله سوء استفاده جنسی در حین مراقبت توسط پدر و مادر یا هر یک به تنهایی، سرپرست یا سرپرستان قانونی یا هر شخص دیگری که عهده دار مراقبت از اطفال است ، حمایت کنند.