خلاصه ماشینی:
"آشنایی خوب مجابی با تاریخ بویژه تاریخ کرمان و بم چندان تأثیر شگفت بر زبان او داشته که در بیشتر سرودههای بر بام بم قلم مورخی با ذوق را میبینیم که میخواهد تاریخ را به مدد اسطوره و استعاره به تحلیل و گزارش (به تصویر صفحه مراجعه شود) بنشیند زبان نثرگونه و گاه شعاری نیز حشوگرایی خوانش دفتر بر بام بم را حتی برای یک خوانندهء حرفهای شعر بسیار نفسگیر و کلافهکننده کرده است دفتر بر بام بم اگرچه فریاد اعتراض است لیکن به دلیل این که به ذات زبان شعر و عناصری چون ایجاز که در شاعرانگی زبان بیشترین سهم را داراست کمتر وفاداری نشان داده است به ندرت میتواند شعر اعتراض باشد اگر این فریاد اعتراض مجابی در نوع رمان یا داستان و نمایش عرضه میشد شاید فقط رساتر شنیده میشد تا اکنون که در شکل شعری مبهم و سنگین و به دلیل بهرهگیری افراط از اساطیر و نیز نمادگرایی پیچیده بروز داده شده است و این سرنوشت آن دستهء پرشمار از شعرهایی است که رویکرد غیرتجربی آنها به عناصر تاریخی آشکار است1تقریبا بیشتر شعرهای سپید بلند مجابی در این دسته جای میگیرند و شعرهایی که همچون تعبیر او دربارهء بم، حماسه است لیکن حماسهء ویرانی!(صفحه 22)اما شعرهای کوتاه و نیمایی وی که اندک شمار نیز نیستند هم به لحاظ فرم و شکل و هم به لحاظ معنا و اندیشه چندان متفاوتند که پنداری شاعری غیرشاعر بر بام بم آنها را سروده است نیماییهای دفتر «در میهن اندوه»اگر بهترینهای این سالها نباشد بیشک بهترینهای مجابی است زبان موجز و تصویرهای حسی در قطعات پرواز-آه که او شنگولانه،شش و چهارده و شانزده،هماغوش،و پیوند آن عناصر با فکر و موسیقی این شعرها ار از خواندنیترینهای این کتاب کرده است تلاقی عشق و مرگ و انسان که تحمیل جبر تاریخ است بن مایهء موضوعی و مضمونی بیشتر سرودههای این کتاب است."