چکیده:
«صمیمیت» عاملی اساسی در رضایت، کیفیت، ثبات و عملکرد زناشویی است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش «بهزیستی معنوی»، «گذشت» و «چشمانداز زمانی» در تمییز زوجهای دارای صمیمیت زناشویی بالا و پایین بوده است. روش پژوهش «همبستگی» بود. جامعه آماری کل زوجهای 20 تا 40 سال شهرستان ملایر بود که از میان آنها به روش در دسترس 366 زوج انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از مقیاسهای «بهزیستی معنوی»، «گذشت تصمیمی و هیجانی»، «چشمانداز زمانی» و «صمیمیت زناشویی» استفاده شده است. دادهها با استفاده از «تحلیل تشخیص» تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد ابعاد بهزیستی معنوی، گذشت و چشمانداز زمانی در پیشبینی عضویت گروهی زوجهای دارای صمیمیت زناشویی بالا و پایین نقشی معنادار داشت. به عبارت دیگر، چشمانداز زمانی حال جبرگرا، گذشت هیجانی، چشمانداز زمانی گذشته منفی، بهزیستی وجودی، چشمانداز زمانی گذشته مثبت، گذشت تصمیمی، چشمانداز زمانی آینده و حال لذتگرا ـ به ترتیب ـ عضویت افراد در دو گروه را پیشبینی نموده است. با توجه به تایید نقش بهزیستی معنوی گذشت و چشمانداز زمانی در تمییز زوجهای دارای صمیمیت زناشویی بالا و پایین، توجه مشاوران و روانشناسان زناشویی به نقش این متغیرها در برنامههای پیشگیری و خدمات مشاورهای در زوجهای دارای صمیمیت زناشویی پایین از اهمیت ویژهای برخوردار است.
Intimacy" is an essential factor in marital satisfaction, quality, stability and performance. The aim of the present study was to investigate the role of "spiritual well-being", "forgiveness" and "time perspective" in differentiating couples with high and low marital intimacy. The research method was correlational. The statistical population included all couples between 20 and 40 years of age in Malayer city, from whom 366 couples were selected using availability sampling. "Spiritual well-being", "decisional and emotional forgiveness", "time perspective" and "marital intimacy" scales were used to collect data. The data was analyzed using "diagnostic analysis". The results showed that the dimensions of spiritual well-being, forgiveness and time perspective had a significant role in predicting the group membership of couples with high and low marital intimacy. In other words, deterministic present time perspective, emotional forgiveness, negative past time perspective, existential well-being, positive past time perspective, decisional past, future time perspective, and hedonistic present have predicted the membership of people in two groups, respectively. Considering the confirmation of the role of spiritual well-being in differentiating couples with high and low marital intimacy, the attention of marriage counselors and psychologists to the role of these variables in prevention programs and counseling services in couples with low marital intimacy is of special importance.
خلاصه ماشینی:
همچنين نشان داده شده است که چشمانداز زماني گذشته مثبت، حال لذتگرا و آينده بهطور مثبت، و گذشته منفي و حال جبرگرا به صورت منفي با رضايت زناشويي رابطه دارند (عليزادهفرد و همکاران، 1395الف).
در پژوهشهاي قبلي رابطه بهزيستي معنوي (خدادادي سنگده و همکاران، 2018) و گذشت (موحدي و همکاران، 1393) با صميميت زناشويي تأييد شده است؛ اما نقش اين متغيرها در تمیيز زوجهاي جوان (20 تا 40 سال) داراي صميميت زناشويي بالا و پايين بررسي نشده است.
بنابراين، فرضيه پژوهش حاضر اين بود که «بهزيستي معنوي، گذشت و چشمانداز زماني در تميز زوجهاي جوان (20 تا 40 سال) داراي صميميت زناشويي بالا و پايين نقش دارند.
بحث و نتيجهگيري هدف پژوهش حاضر بررسي نقش بهزيستي معنوي، گذشت و چشمانداز زماني در تمیيز زوجهاي داراي صميميت زناشويي بالا و پايين بود.
نتايج نشان داد نقش «بهزيستي معنوي» (بهزيستي مذهبي و بهزيستي وجودي)، «گذشت» (گذشت تصميمي و گذشت هيجاني) و «چشمانداز زماني» (چشمانداز گذشته منفي، چشمانداز گذشته مثبت، چشمانداز حال لذتگرا، چشمانداز حال جبرگرا و چشمانداز زماني آينده) در تمیيز زوجهاي داراي صميميت زناشويي بالا و پايين معنادار بوده است.
نتيجه ديگر پژوهش حاضر اين بود که گذشت هيجاني و گذشت تصميمي در تمیيز زوجهاي داراي صميميت زناشويي بالا و پايين نقشی معنادار داشتهاند.
نتيجه نهايي اين پژوهش آن بود که ابعاد چشمانداز زماني در تمیيز زوجهاي داراي صميميت زناشويي بالا و پايين دارای نقشی معنادار است.
با وجود اين محدوديتها، نتايج نشان داد ابعاد بهزيستي معنوي، گذشت و چشمانداز زماني در تفکيک زوجهاي داراي صميميت زناشويي بالا و پايين نقشی معنادار داشتند.