چکیده:
با توجه به روندهای توسعه، تکثر فرهنگها و رشد مدرنیزاسیون شهری، هویت فرهنگی-بومی از شکل اولیه آن فاصله گرفته و در حال تغییر است؛ از طرفی این مسئله در میان نسل های مختلف و در شهرهای مهاجرپذیر، شکلی ویژه به خود میگیرد. پژوهش حاضر به شیوههای برساخت هویت فرهنگی-بومی در میان شهروندان بومی بندرعباس میپردازد. روش به کار رفته، کیفی و دادههای مورد نیاز با بکارگیری مصاحبهی نیمهساختاریافته با 28 نفر از مردان و زنان 20 تا 65 ساله گردآوری شده است. یافتهها نشان از تفاوتهای نسلی در برساخت هویت بومی و مواجهه با آن دارد؛ بدین ترتیب که گروه سنی بالای 50 سال مبتنی بر نوعی "انسجام و مقاومت" وگروه سنی 31-50 سال مبتنی بر "همراهی و پذیرش" با عناصر فرهنگی، هویت فرهنگی- بومی خود را برساخت کرده و در نهایت گروه سنی 20-30 سال از "هویتهای دوگانه و نامنسجم" برخوردار بوده اند. در حقیقت نسل اول(بالای 50 سال) از هویت فرهنگی-بومی یکدست و منسجمی برخوردار بوده و در برابر هویت یابی جدید، مقاومت میکند. گروه دوم(50-31 سال)، عناصری از دو هویت بومی و غیربومی را در کنار یکدیگر قرار میدهد و در نهایت نسل جوانتر(30-20 سال)، هویت فرهنگی خود را به شکلی نامنسجم و دوگانه، برساخت کرده است.
According to the procedures of developments, plurality of cultures and the growth of urban modernization, local identity has become divergent from its primitive form and it is in fact undergoing constant changes. On the other side of the coin, this issue has a special notion among the generations. Additionally, present research takes into account the methods of constructive local identity rooted in cultural elements among Bandar Abbas’ citizens. The qualitative methodology devised in this study and required Data composed of semi-structured interview with 28 individuals include Men & Women ranging from 20 to 65 years old. The findings reflect generational differences upon constructive local identity and confrontation with. In fact, the first generation (over 50 years old) has a uniform and cohesive cultural-indigenous identity and resists new identities. The second group (31-50 years) puts elements of both indigenous and non-indigenous identities together, and finally the younger generation (20-30 years) has constructed its cultural identity in an incoherent and dual way.
خلاصه ماشینی:
جامعه پژوهی فرهنگی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی فصل نامۀ علمی (مقالۀ علمی ـ پژوهشی)، سال ١٣، شمارة ٢، تابستان ١٤٠١، ١ - ٢٧ برساخت هویت فرهنگی- بومی در بستر نسل ها؛ پژوهشی کیفی در میان سه نسل از شهروندان شهر بندرعباس آزیتا پورطرق * یاسر رستگار**، سعید معیدفر *** چکیده با توجه به روندهای توسعه ، تکثر فرهنگ ها و رشد مدرنیزاسیون شهری، هویـت فرهنگـی- بومی از شکل اولیه آن فاصله گرفته و در حال تغییر است ؛ از طرفی این مسئله در میان نسـل های مختلف و در شهرهای مهاجرپذیر، شکلی ویژه به خود میگیـرد.
در گذشته ، به دلیل اینکه زندگی اجتماعی واجد ساحت هـا و عرصـه هـای مشـخص و محدود و به عبارتی دیگر به شدت مکان مند و سرزمین محور بود لذا، فرهنگ نیز کـارویژه ی هویت سازی خود را به بهترین شکل انجام میداد اما با ورود بـه دنیـای معاصـر و امتـزاج و تداخل فرهنگ ها و خرده فرهنگ های متنوع و سیالیت مفهوم مکان ، زمـان و فضـا، هویـت یابی فرهنگی نیز پیچیده تـر شـده اسـت .
از سوی دیگر اگرچه تدقیق و تحدیـد هویـت بـومی از هویـت قـومی بـه دلیـل درهـم تنیدگی بسیار، چندان شفاف و روشن نیست اما میتـوان گفـت هویـت قـومی یـا احسـاس تعلق به عناصر هویتی یک قومیت را میتوان به عنوان یک خرده فرهنگ مشخص شناسـایی کرد اما هویت بومی اگر چه ممکن است وجه خرده فرهنگی نیز داشته باشد اما مکـان منـدی و احساس تعلق به سرزمین مشخص ، وجه غالبتری در آن دارد.