خلاصه ماشینی:
"اما در نمایشنامه جدا از هر چیز، یک ویژگی مشخص وجود دارد: «نمایشنامه ماهیتا برای اجرا روی صحنه نوشته میشود، نه برای خوانده شدن!» نمایشنامه به طور طبیعی عمل خود را توسط بازیگران، روی صحنه و در برابر تماشاگران به انجام میرساند.
این تأثیرات را که به صورت همزمان عمل میکند نمیتوان در نمایش از هم جدا کرد، ضمن اینکه به مانند آنچه که در ادبیات روایی وجود دارد، دریافتگران نمیتوانند چندین برداشت از اجرای یک نمایش داشته باشند.
بیان دیدگاه نویسنده نمایشنامه از زبان شخصیتهای نمایش به عنوان یکی از این راهها ضمن اینکه ممکن است شخصیتپردازی را تحت تأثیر قرار دهد، در غیرقابل اعتماد جلوه دادن شخصیتها نزد دریافتگران مؤثر واقع میگردد.
اگرچه این مزیت همچون حقیقتی تئاتری برای نمایشنامهنویس محسوب میشود، محدودیتهایی را هم در استفاده از ابزارها برای ارائه کارش به وجود میآورد چرا که نمایش او باید توانایی جلب توجه گروهی از تماشاگران را داشته باشد."