چکیده:
امروزه علم و فناوری یک اصل اساسی برای کشورها به شمار رفته و جوامع به دنبال دستیابی به دانش از راههای مختلف هستند. این پژوهش به دنبال نشان دادن این موضوع است که دیپلماسی علمی و فناوری یک ضرورتِ قابل اجماع و نهادساز در توسعه سیاسی است و بخشی از فرآیند توسعه سیاسی داخلی یک کشور به واسطه تحقق سیاست خارجی از دریچه مبادلات و مراودات علمی محقق میشود. برای این منظور، پژوهش حاضر به دنبال یافتن پاسخهای قابل اثبات و دلالتهای آشکار نقش دیپلماسی علمی و فناوری در توسعه سیاسی است. به این معنی که دیپلماسی علمی و فناوری با پذیرش و تبادل دانشجویان خارجی، همکاریهای بینالمللی دانشگاهی و برقراری روابط علمی و تعامل و همکاری پژوهشگران با یکدیگر در عرصه جهانی از طریق فرصتهای مطالعاتی، طرحهای پژوهشی مشترک، کنفرانسها و مقالات مشترک، زمینه اجماع و همبستگیِ بیشتر داخلی بر سر نهادسازی علمی و کاهش کشمکشها را به صورت طرحی نظری را فراهم میکند. روش گردآوری دادهها مبتنی بر روش اسنادی، راهبرد پژوهش بر مبنای قیاسی، روش تجزیه و تحلیل دادهها بر اساس روش توصیفی-تبیینی و ملهم از چارچوب نظری متناظر با دیپلماسی علمی و فناوری است.
Today, science and technology are considered a basic principle for countries and societies seek to acquire knowledge in different ways. This research seeks to show that scientific and technological diplomacy is a consensus-building and institution-building necessity in political development, and a part of the internal political development process of a country is achieved through the realization of foreign policy through scientific exchanges and exchanges. For this purpose, the current research seeks to find provable answers and clear indications of the role of scientific and technological diplomacy in political development. This means that scientific and technological diplomacy with the acceptance and exchange of foreign students, international academic cooperation and establishment of scientific relations and interaction and cooperation of researchers with each other in the global arena through study opportunities, joint research projects, conferences and joint articles, the field of consensus and solidarity Most of the interior provides a theoretical plan on scientific institutionalization and reduction of conflicts. The data collection method is based on the documentary method, the research strategy is based on analogy, the data analysis method is based on the descriptive-explanatory method and is inspired by the theoretical framework corresponding to scientific and technological diplomacy.
خلاصه ماشینی:
به اين معني که ديپلماسي علمي و فناوري با پذيرش و تبادل دانشجويان خارجي ، همکاري هاي بين المللي دانشگاهي و برقراري روابط علمي و تعامل و همکاري پژوهشگران با يکديگر در عرصه جهاني از طريق فرصت هاي مطالعاتي ، طرح هاي پژوهشي مشترک، کنفرانس ها و مقالات مشترک ، زمينة اجماع و همبستگي بيشتر داخلي بر سر نهادسازي علمي و کاهش کشمکش ها را به صورت طرحي نظري را فراهم مي کند.
ارتباط بين ديپلماسي علمي و فناوري ، اهداف سياست خارجي و توسعه سياسي سرعت تغييرات در دنيا به گونه اي بوده است که امروزه از علم و آموزش به عنوانُ بعد چهارم سياست خارجي ياد مي شود(٧ :١٩٦٤ ,Coombs).
در اين حوزه ، مطالعات علمي به رفع مشکلات بين کشورها کمک مي کنند(٢٠١١ ,Council &Diplomacy ) و اين به معناي ادغام اهداف سياست خارجي با توصيه هاي علمي است ؛ علم مي تواند در مواجه با بسياري از مشکلات آينده ، از قبيل کمبود غذا و آب و منابع ناکافي انرژي که مي توانند در آينده موجب ناآرامي هاي اجتماعي ، نزاع کشورها و مهاجرت انبوه گردند، نقش کليدي ايفا کنند.
اين حوزه اغلب به پروژه هاي بين المللي بزرگي بر مي گردد که در آنها، مجموعه سياست هاي دستگاه ديپلماسي ، همکاري کشورها را در زمينه ي پروژه هايي با هزينه و ريسک بالاي علمي تسهيل مي نمايد(٢٠١١ ,Council &Diplomacy ).