چکیده:
هدف این تحقیق بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر دلایل زندگی و ارتقای بالقوه سلامت روان و محافظت در برابر افکار خودکشی در سالمندان می باشد. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. 39 نفر از بازنشستگان آموزش و پرورش مراجعه کننده به مراکز مشاوره سطح شهر کرمانشاه در سال 1401 بعنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه کنترل (19 نفر) قرار گرفتند. برنامه مداخله بالینی رواندرمانی مثبت نگر طی 8 جلسه 120 دقیه ای دو بار در هفته برای گروه آزمایش انجام و اطلاعات از طریق پرسشنامه سلامت عمومی، دلایل زندگی لینهان و افکار خودکشی بک جمع آوری شد. جهت تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازههای تکراری استفاده شد. میانگین نمرات سلامت روان در دو گروه آزمایش و کنترل قبل مداخله تفاوت معناداری با هم نداشتند و میانگین نمرات سلامت روان بعد از مداخله در گروه آزمایش (0/09 ± 32/17) نسبت به گروه کنترل (0/03 ± 21/04) تفاوت معناداری با هم داشتند. میانگین نمرات دلایل زندگی در دو گروه آزمایش و کنترل قبل مداخله تفاوت معناداری با هم نداشتند و میانگین نمرات دلایل زندگی بعد از مداخله در گروه آزمایش (4/02 ± 179/37) نسبت به گروه کنترل (2/0131 ± 145/07) تفاوت معناداری با هم داشتند. همچنین یافته های مطالعه نشان داد مداخله روان درمانی با رویکرد مثبت نگر از نظر آماری تفاوت معناداری درگروه آزمایش (0/56 ± 3/38) با گروه کنترل (0/23 ± 8/12) داشت و توانسته بود نمره کل افکار خودکشی را نسبت به گروه کنترل به صورت معناداری کاهش دهد. این یافتهها نشان میدهد در بررسی عوامل روانشناختی مثبت همراه با عوامل منفی در هنگام ارزیابی خطر خودکشی و برنامهریزی برای مداخلات روانشناختی برای سالمندان اهمیت ویژه ای دارد و در این راستا رویکردهای مثبت نگر اثربخش خواهد بود