چکیده:
کارایی بخش عمومی بیانگر قابلیت و توانایی اداره کشور توسط مدیران و کارگزاران جامعه بهنحوی است که رضایتمندی مردم را در پی داشتهباشد. توانایی دولتها در انجام وظایفشان زمینهساز فراهمشدن نیازهای افراد جامعه است. در این مقاله کارایی بخش عمومی ایران، پس از انقلاب اسلامی طی 44 سال در حوزه نهادی اقتصاد و سیاست استخراج شـدهاسـت. برای این منظور؛ ثبات سیاسی، ثبات اقتصادی، توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی بهعنوان ستانده و نیروی انسانی، سنوات حاکمیت، درآمدهای نفتی و سایر درآمدها، بهعنوان نهادههای واحد تصمیمگیری بخش عمومی در روش تحلیل پوششی دادههـا مورد استفاده قرار گرفتهاند. این مقاله جهت اثبات معنیداری تغییرات کارائی بخش عمومی از آزمون منویتنی بهرهگیری نمودهاست. نتایج این پژوهش نشان میدهد که کارایی بخش عمومی ایران در مقایسه با خود در مقاطعی از زمان، ثابت و در مقاطعی کاهش یافتهاست و بهطورکلی فاصله معنیداری با مرز کارا دارد.
the efficiency of the public sector is expressive of the capability and ability of managing the country by the managers and the society agents leading to the people's satisfaction. The ability of governments in performing their duties provides requirements of peoples in a community. In this paper, the efficiency of the public sector of Iran , after Islamic revolution in the institutional sphere of economics and politics has been extracted, during the 44 years. For this purpose, political stability, economic stability, political development and economic development as the outputs and manpower, years of rule, oil revenues and other revenues, as inputs of the public sector decision-making unit, have been used in the data envelopment analysis method. This paper has used the Mann - Whitney test to confirm the significance of changes in public sector's efficiency. The results of this research show that the efficiency of Iran's public sector has been stable in some periods of time and has decreased in others, and in general, it has a significant distance from the efficiency limit.
خلاصه ماشینی:
برای این منظور؛ ثبات سیاسی، ثبات اقتصادی، توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی به عنوان ستانده و نیروی انسانی ، سنوات حاکمیت ، درآمدهای نفتی و سایر درآمدها، به عنوان نهاده های واحد تصمیم گیری بخش عمومی در روش تحلیل پوششی داده هـا مورد استفاده قرار گرفته اند.
روش تحقیق در این مقاله کارایی بخش عمومی ایران ، طـی چهل و چهار سـال (١٤٠٠ – ١٣٥٧) در بستر نهادی اقتصاد و سیاست ، با بهره جستن از؛ ثبات سیاسی، ثبات اقتصادی، توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی به عنوان ستانده های واحد تصمیم گیری بخش عمومی، به کمک روش تحلیل پوششی داده هـا 6 استخراج گردیده اسـت و به منظور اثبات معنی داری تغییرات کارائی بخش عمومی از آزمون من - ویتنی ٧ بهره گیری شده است .
به اجرا درآمدن این پیشنهادات منجر به بهبود زیرشاخص های ثبات و توسعه سیاسی اشاره شده در جدول شماره (١) به - عنوان متغییرهای ستاده خواهدشد که مبتنی بر روش تحلیل پوششی داده ها افزایش کارایی بخش عمومی ایران را در پی خواهدداشت .
به طور مشابه اجرای این پیشنهادات منجر به بهبود زیرشاخص های ثبات و توسعه اقتصادی در جدول شماره (١) میگردد که خود عامل افزایش کارایی بخش عمومی ایران است .
Investigating financial instability in the dynamic model: a case study of the Middle East countries, Quarterly Journal of Economic Research on Growth and Sustainable Development.
Analyzing the Role of Government Efficiency on Financial Development for OECD Countries, Review of Economic Perspectives – Národohospodářský obzor Vol. 20, Issue 4, 2020, pp.