چکیده:
مقدمه و هدف: هدف اصلی این پژوهش بررسی سیر تاریخی آموزش و توسعه منابع انسانی در ایران است. نگارندگان معتقدند این حوزه از فقر آگاهی تاریخی در کشور رنج برده و همین ناآگاهی تاریخی میتواند منجر به دوبارهکاری و تکرار شکستهایی شود که در گذشته اتفاق افتادهاند. از سوی دیگر آگاهی تاریخی میتواند باعث درسآموزی از موفقیتهای گذشته شده و ما را از اتخاذ تصمیمات هزینهبر باز دارد. روش شناسی پژوهش: در این مطالعه تلاش شده است تا از طریق بررسی کتابها، مقالات، اسناد و مصاحبه با خبرگان، دادههای لازم جمعآوری شده و پس از نقد درونی و بیرونی اسناد مذکور سیر تحول آموزش و توسعه منابع انسانی در ایران به تصویر کشیده شود. یافتهها: بر اساس یافتهها، تاریخ توسعه منابع انسانی در ایران را میتوان در سه مرحله طبقه بندی کرد، یعنی دورههای سنتی (از سلسله ماد تا تاسیس دارالفنون)، عصر تاسیس (از تاسیس دارالفنون تا 2010)، و دوران ثبات (از تاسیس انجمن آموزش و توسعه ایران تا کنون). علاوه بر این، هر نقطه عطفی در دوران ذکر شده است. بحث و نتیجه گیری: به نظر میرسد که کشور از دوران شکوفایی فاصله زیادی دارد زیرا شرکتها (اعم از دولتی یا خصوصی) اعتماد چندانی به این موضوع ندارند که بخش آموزش چگونه میتواند برای آنها ارزش افزوده ایجاد کند. در حقیقت، بخشهای آموزشی موفق نشدهاند که خود را به عنوان شرکای استراتژیک برای شرکتهای خود ثابت کنند. از سوی دیگر، دانشگاهیان قادر به تولید دانش متنی برای کشوری که عمدتا توسط بخش دولتی اداره میشود، نیستند.
Introduction: This study aims at surveying the history of human resource development in Iran. We, as the authors, believe that this area suffers from the dearth of historical awareness and this oblivion may culminate in absurd repetitions and failures. Hence, it is argued that historical awareness may help us learn from past successes and prevent us from making costly decisions.research methodology: To collect the needed data, some related books, papers, documents were investigated deeply while 8 experts were also interviewed. To establish credibility, internal and external criticism strategies were adopted. The study uses an interpretive historical approach and steps are taken based on Johnson and Christensen framework.Findings: According to the findings, the history of human resource development in Iran may be categorized into three phases namely the Traditional Era (from Medes Dynasty to Dar-al-Fonoon establishment), the Establishment Era (from Dar-al-Fonoon establishment to 2010), and the Stability Era (from the establishment of Iranian Society for Training and Development to now). What is more, any turning points at the eras are mentioned.Conclusion: It is argued that the country is well far away from flourishment era because the companies (whether state-run or private) have little trust in how the training sector can bring about added-value for them. As a matter of fact, training departments have not been successful to prove themselves as strategic partners for their companies. On the other side, academics have been unable to produce contextualized knowledge for a country which is mostly ruled over by the state-run sector.
خلاصه ماشینی:
وي در مطالعه خود به بررسي تفصيلي آموزش و توسعه منابع انساني در ايالات متحده پرداخته و آن را به شرح زير به تصوير ميکشد: (Oakes, 2014) الف : الگوها و برنامه هاي اوليه - دراين دوره که از عصر حجر و ديوارنوشته هاي غارها آغاز شد، بشر به سوي بهره گيري از يادگيري حين کار، 1 کارآموزي و کارورزي ،٢ اتحاديه ها،٣ هنرستان هاي فني و حرفه اي ،٤ مدارس کارخانه اي ٥روي آورد.
به موازات اين گونه آموزش ها، ارتش آمريکا نيز در جريان جنگ جهاني دوم نوعي رويکرد نظام مند نسبت به طراحي آموزشي اتخاذ کرد که امروزه به عنوان نسل پيشگام "طراحي نظام هاي آموزشي"معروف شده است .
دوم ، مجموع کتاب هاي حوزه آموزش و توسعه منابع انساني که در قرن ١٤ هجري شمسي در ايران منتشر شده بودند مورد ارزيابي قرار گرفتند.
. (Johnson, Christensen, 2014) يافته ها با توجه به اسناد و شواهد موجود، تاريخچه تربيت نيروي انساني در کشور را مي توان به سه دورٔە مهم تقسيم کرد: - عصر سنت ( از زمان مادها تا زمان تأسيس دارالفنون ) - دوره استقرار( از زمان تأسيس دارالفنون تا سال ١٣٨٩) - دوره ثبات ( از زمان تأسيس انجمن آموزش و توسعه منابع انساني تاکنون ) در زير تاريخ هر دوره به طور خلاصه مورد بررسي قرار خواهد گرفت : عصر سنت : به موجب اطلاعات موجود، تاريخ مکتوب ايران از قرن هشتم قبل از ميلاد آغاز مي شود(٢٠٠٣,Safavi).
Journal of Psychology and Educational Sciences, University of Tehran.
And Kiamanesh, AR (1998) Evaluation of the curriculum of teaching methods and techniques of teacher training courses in Iranian universities.