چکیده:
هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر بخش درمان مبتنی بر شبیه سازی ذهن بر مهارت های ارتباطی و صمیمیت اجتماعی افراد دارای لکنت زبان 20 تا 40 ساله بود. روش پژوهش حاضر، از نوع نیمه آزمایشی بوده است که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری در این پژوهش افراد 20 تا 40 ساله هستند که برای درمان لکنت زبان خود به مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره توانمندسازی ذهن مراجعه کرده و به روش نمونه گیری تصادفی ساده 40 نفر انتخاب شده اند که 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل قرار گرفته اند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه های مهارت ارتباط (کوئین دام) و صمیمیت اجتماعی (میلر) بودند که در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بر روی هر دو گروه اجرا شد. داده های به دست آمده، از طریق آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که درمان مبتنی بر شبیه سازی ذهن در دو گروه آزمایش و کنترل از نظر مولفۀ های صمیمیت اجتماعی و مهارت های ارتباطی (p<0.05) تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر تفاوت بین دو گروه در موارد ذکر شده از حد شانس و تصادف بالاتر می رود. به عبارتی اثربخشئ مدل شبیه سازی ذهن بر مهارت های ارتباطی و صمیمیت اجتماعی افراد دارای لکنت زبان در گروه آزمایش پس آزمون تفاوت معناداری نسبت به گروه های آزمایش پیش آزمون و کنترل پس آزمون نشان می دهد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر شبیه سازی ذهن برای افراد مبتلا به لکنت موثر است و می توان آنرا برای درمان افراد مبتلا به لکنت به کار برد و مهارت های ارتباطی و صمیمیت اجتماعی آنان را بهبود بخشید.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اين مساله در اين تحقيق در پي پاسخ به اين سوال هستيم که آيا مدل شبيه سازي ذهن بر بالا بردن مهارت هاي ارتباطي صميمت اجتماعي در افراد داراي لکنت زبان موثر است ؟ ما در اين مقاله ميخواهيم نگرش بيماران لکنت را نسبت به ابعاد مختلف کيفيت زندگي خويش و نقشئ که خدمات مشاوره و روان شناسان در اين راستا ميتواند ايفا کند، را مورد بررسي قرار دهيم .
به عبارت ديگر تفاوت بين دو گروه در موارد ذکر شده از حد شانس و تصادف بالاتر ميرود به عبارتي اثربخشي مدل شبيه سازي ذهن بر صميمت اجتماعي افراد داراي لکنت زبان در گروه آزمايش پس آزمون تفاوت معناداري را نسبت به گروه هاي آزمايش و کنترل پيش آزمون و گروه کنترل پس آزمون نشان ميدهد.
به عبارت ديگر تفاوت بين دو گروه در موارد ذکر شده از حد شانس و تصادف بالاتر ميرود به عبارتي اثربخشي مدل شبيه سازي ذهن بر مهارت هاي ارتباطي افراد داراي لکنت زبان در گروه آزمايش پس آزمون تفاوت معناداري را نسبت به گروه هاي آزمايش و کنترل پيش آزمون و گروه کنترل پس آزمون نشان ميدهد.
به عبارت ديگر تفاوت بين دو گروه در موارد ذکر شده از حد شانس و تصادف بالاتر ميرود به عبارتي اثربخشي مدل شبيه سازي ذهن بر مهارت هاي ارتباطي افراد داراي لکنت زبان در گروه پساز پس آزمون تفاوت معناداري را نسبت به پس آزمون نشان ميدهد.
نتيجه گيري اين بار با توجه به نتايج اشاره شده در بالا ميتوان گفت درمان مدل شبيه سازي ذهن بر مهات هاي ارتباطي و صميميت اجتماعي افراد داراي لکنت زبان موثر است .