چکیده:
زمینه: نافرمانی مقابله ای یکی از اختلالات شایع و مخرب دوران مدرسه است که ارتباط نزدیکی با مشکلات دلبستگی دارد. در پژوهشهای مختلف، هنردرمانی والد-کودک در بهبود مؤلفههای دلبستگی مؤثر شناخته شده ولی اثربخشی این روش بر اختلالات برونیسازی شده کودکان کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه هنردرمانی والد-کودک تدوین شده توسط محققین پژوهش حاضر بر مؤلفههای دلبستگی و نشانه های اختلال نافرمانی مقابلهای بود. روش: این پژوهش به شیوهی شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری، کلیه مراجعین با تشخیص نافرمانی مقابله ای 7 تا 9 ساله مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی اراک در بهار سال 1400 بودند که تعداد 24 نفر از آنان به روش نمونه گیری از جامعهی در دسترس انتخاب شدند و به صورت جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. از پرسشنامه های دلبستگی مرکز کاین شیپ (2006) و مقیاس درجه بندی اختلال نافرمانی مقابله ای هومرسون (2006) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. برنامه هنردرمانی والد-کودک به عنوان متغیر مستقل بر روی گروه آزمایش اجرا گردید و اثربخشی آن با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد ارزیابی قرار گرفت. یافتهها: نتایج نشان داد متغیر مستقل به طور معناداری موجب بهبود نمرات در مقیاس ارزیابی مؤلفههای دلبستگی (86/542 =, f 0/01 p) و زیرمقیاسهای آن وکاهش نشانه های نافرمانی مقابلهای (47/35 =, f 0/01 p) شده است. نتیجهگیری: بنابر یافتههای این پژوهش، هنردرمانی والد-کودک می تواند موجب بهبود مؤلفه های دلبستگی و کاهش نشانههای اختلال نافرمانی مقابله ای شود.
Background: Oppositional defiant disorder (ODD) is one of the most common disorders in school-age children, closely associated with attachment problems. In various studies, dyad art therapy has been identified as effective in improving attachment components. Still, research that has focused on the efficacy of dyad art therapy on ODD has received less attention.
Aims: The aim of this study was to determine the efficacy of a dyad art therapy program developed by researchers on attachment components and symptoms of ODD.
Methods: This study was a quasi-experimental study with a pre-test and post-test design with a control group. The research population was all clients with a diagnosis of ODD aged 7 to 9 years who were referred to the counseling center of Arak Islamic Azad University in the spring of 2021 and 24 of them were selected by convenience sampling method and assigned to experimental and control groups. The research instruments were Kinship Center Attachment Questionnaire (2006) and the Homerton ODD Rating Scale (2006). The dyad art therapy program was performed as an independent variable and its efficacy was evaluated using multivariate analysis of covariance.
Results: The results showed that after the intervention, in the total scores of the attachment components Questionnaire (f= 86.542, p
Conclusion: According to the findings, it can be concluded that dyad Art therapy can improve the components of attachment and reduce the symptoms of ODD.