چکیده:
امروزه اینطور به نظر میرسد که در عصر جهانی شدن تجارت آزاد جابهجایی آزادانه انواع کالاها و فناوریها را در بین کشورهای دنیا تسهیل کردهاست و همه مردم جهان میتوانند در هر نقطهای که هستند به راحتی به انواع کالاها، خدمات و فناوریها دسترسی داشته باشند اما این صورت ظاهری قضیه است و این روند شامل همه کالاها و تکنولوژیها نمیشود به عنوان مثال فناوری فضایی به دلیل کاربرد دوگانه و حساسی که دارد به راحتی در بین کشورهای جهان مبادله نمیشوند زیرا به زعم کشورهای تولیدکننده، گسترش و جابه جایی آزادانه آن در جهان امنیت بین المللی را به مخاطر میاندازد بنابراین از دیدگاه این کشورها تجارت آزاد در عصر جهانی شدن در برخی مواقع در تضاد با امنیت ملی و بینالمللی قرار میگیرد به همین دلیل باید به گونهای در بین کشورهای جهان در جریان باشد که در امنیت دولتها و مردم جهان اخلالی ایجاد نشود لذا دولتهای مذبور با تنظیم رژیمهای کنترل صادرات سعی میکنند تجارت آزاد را به گونهای مدیریت کنند که همه کالاها و فناوریها به راحتی وارد جریان تعاملات تجارت بینالملل نشود. لذا سوال پژوهش حاضر این است که چگونه رژیمهای کنترل صادرات با کارکرد خود مانع شکلگیری تجارت آزاد در تعاملات بینالمللی میشوند؟ به طور کلی رژیمهای کنترل صادرات را میتوان به عنوان چارچوبی برای تنظیم تجارت بینالمللی و انتقال کالاهای حساس، حیاتی و فناوریهای با کاربرد دوگانه تعریف کرد.
Today, it seems that in the era of globalization, free trade has facilitated the free movement of all kinds of goods and technologies among the countries of the world, and all the people of the world can easily access all kinds of goods, services, and technologies wherever they are, but this is the case. It is the appearance of the case and this trend does not include all goods and technologies, for example, space technology is not easily exchanged among the countries of the world due to its dual and sensitive use, because according to the producing countries, its expansion and free movement in the world is an international security issue. Therefore, from the point of view of these countries, free trade in the era of globalization is sometimes in conflict with national and international security, for this reason, it must be carried out among the countries of the world in such a way that the security of the governments and people of the world is not disturbed. Therefore, by setting up export control regimes, the aforementioned governments try to manage free trade in such a way that all goods and technologies do not easily enter the flow of international trade interactions. In fact, export control regimes can be defined as a framework for regulating international trade and the transfer of sensitive, vital goods and dual-use technologies.
خلاصه ماشینی:
به طور کلي مي توان گفت هر فعاليتي که شامل ساخت ، ارسال و بازگشت انواع تجهيزات و اشياء ساخته بشر به فضا باشد را مي توان فعاليت فضايي تعريف کرد (٢٥ :٢٠٠٧ ,Sheehan) اما در چارچوب اين فعاليت هاي فضايي انتقال بين دولتي انواع کالاها و فناوري مرتبط به عنوان مثال انواع ماهواره ها، پرتابگرها و داده ها و يافته هاي علمي به دست آمده از طريق آزمايش هايي فضايي تنها براي تعداد معدودي از کشورهايي که داراي توانايي خاص در زمينه طراحي ، ساخت و توليد پرتابگر، انواع ماهواره و فضاپيما و در نهايت سايت پرتاب را دارند، فراهم است بنابراين قوانين و رژيم هاي مربوط به تنظيم و کنترل صادرات ملي و بين المللي در حوزه فناوري فضايي شامل انتقال فراملي کالاها و تکنولوژي هاي مربوط به فضا مانند پرتاب و بازگرداندن انواع تجهيزات فضايي ١ساخته بشر و عمليات هاي مداري آن ها در فضاي ماوراي جو زمين ميشود (١٤٠ :٢٠١٧ ,Aoki).
در حقيقت اين رژيم جابه جايي 1- Contamination Theory 2- The Export Control Act of 1976 3- The International Traffic in Arms Regulations (ITAR) 4- The United States Munitions List (USML) 5- The Export Administration Regulations (EAR) 6- The Commerce Control List (CCL) 7- European Union Community Regime for Dual-Use Export Controls آزادانه کالاها و فناوريهايي با کاربرد دوگانه را در داخل اتحاديه اروپا تنظيم ميکند و در مقابل نيز هر يک از کشورها براي صادرات اين نوع کالاها به خارج از اتحاديه اروپا مجوز ملي صادر ميکنند (٢٠٠٩ ,OJEU).