چکیده:
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تحلیل روابط متقابل بر خودتنظیمی هیجانی دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه بود که دارای تعارض با والدین خود بودند. طرح پژوهشی از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر کامیاران در سال تحصیلی 97-1396 بود که دارای تعارض با والدین خود بودند. با بهکارگیری روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای 24 نفر انتخاب و ابزارهای پژوهش روی آنها اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تعارض والد- فرزند (اشتراس، 1979) و پرسشنامه تنظیم هیجان (گارنفسکی و کرایج،2006) بود. آموزش تحلیل روابط متقابل به مدت هشت جلسه 90 دقیقهای روی گروه آزمایشی اجرا شد و طی این مدت روی گروه کنترل هیچ مداخلهای صورت نگرفت. دادههای پژوهش از طریق آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش تحلیل روابط متقابل بر افزایش میزان سازشیافتگی و کاهش میزان سازشنایافتگی گروه آزمایش اثری معنادار داشته است(P
This study was carried out to examine how effective the training in transactional analysis is in the emotional self-regulation of female senior high school students who were in conflict with their parents. This applied, quasi-experimental study had a pretest-posttest control group design. The statistical population of study comprised all senior high school girls in 2017-18 school year in Kamyaran, Kurdistan Province, who were in conflict with their parents. Multi-stage cluster sampling method was utilized and the sample was drawn (N= 24). The research instruments included Conflict Tactics Scale (CTS) (Straus, 1979) and Self-regulation Questionnaire (Garnefski & Kraaij, 2006). The experimental group was subjected to transactional analysis training for eight 90-minute sessions, while control group did not receive any intervention. The obtained data was analyzed via ANCOVA. Results indicated that transactional analysis training had a significant effect on the promotion of adaptive emotion regulation strategies as well as decline of maladaptive strategies in the experimental group (P